Enniskillen - Keel

Dinsdag 7 juni

Enniskillen – Garrison 51 km

Een geplande korte etappe en dat komt goed uit. Eerst de band gewisseld en nog even op spanning laten zetten bij de fietsenmaker. Dan nog even langs Castle Cool op 4 km buiten Enniskillen een mooi kasteel, landhuis maar het is pas in de 19e eeuw gebouw door ik meen James Watt, die wel alle stenen uit Engeland liet komen.
Daarna naar het kasteel van Enniskillen wat lang de legerplaats is geweest van de Enniskillen fusiliers, een elitecorps van de koningin.
Daarna over een mooie weg richting de Cliffs van Magho. Deze rotsen steken tot meer dan 100 meter boven het merenlandschap uit en geven een werkelijk erg mooi uitzicht je kan kijken van Ballyshannon tot Enniskillen. Ik meen zelfs verderop de kust van Donegal te kunnen zien liggen.De klim daar naar toe is wel moeilijk. Telkens wisselend een stukje 6-9% en een stukje 10-12%. Als boven kom krijg bewondering van een Nederlands en een Duits echtpaar die me in de klim met hun campers zijn gepasseerd. Er zit zelfs nog koffie met stroopwafel aan vast.

En weer verder naar Garrison. De hostel is gesloten maar ik mag er wel de tent weg zetten. Ik kan er zelfs eten en morgen ontbijten maar een kamer zit er niet in.
De avond word nog mooi en ik zit nog even op een bankje aan het mooie Lough Melvin.
Een fijne fietsdag.




Woensdag 8 juni:

Garisson – Sligo 75 km

Heeft vannacht blijkbaar verschrikkelijk geregend. Dat verteld de medewerkster van het hostel bij het ontbijt. Ik heb er niet veel van gemerkt. Alleen mijn was is nog net zo nat als gisteren.
Ik vertrek met goede zin en lekker op mijn gemak. Ik heb vandaag het eerste deel een zelfgekozen route omdat ik een flink stuk moet afsnijden. Een goede keuze een mooie weg loopt langs het Lough Melvin. Bijna geen auto's en af en toe een erg mooi uitzicht.
Daarna begint de tocht naar de Glennif Horseshoe. Een mooi dal redelijk hoog in de bergen. Ik verwacht een moeilijke klim maar dat valt mee. Een ruime kilometer met een redelijk percentage daarna glooit de weg verder omhoog. Opvallen is dat de kant van het dal vrij kaal is en de overzijde weelderig begroeit. Als ik later langs de andere kant naar beneden fiets merk ik dat de eerste kant droog was maar dat het bij de twee kant flink regende. Misschien heeft dat ook nog met de begroeiing te maken.
Verderop de Glencar watervallen bezocht. Mooi, maar niet indrukwekkend.
Tenslotte over wat kuitenbijtertjes naar Sligo, waar ik morgen een rustdag heb.
Het was ondanks een paar buitjes een fijn dagje.






Intermezzo:

Reakties en andere wetenswaardigheden

Dit is het eerste moment waarop ik echt in de gelegenheid ben om naar alle reacties te kijken. Op de meeste plaatsen tot nu toe werkte internet niet naar behoren en kwam ik niet verder dan de berichten e-mailen. Daar draagt mijn beperkte kennis van Hyves natuurlijk ook toe bij.
Ik heb hier ook bijna alle foto's op hyves kunnen zetten. Ik kan de afzonderlijke foto's niet zien bij het plaatsen. Er zitten wat mislukte foto’s bij omdat mijn camera erg traag werkt. Ook weer 8 jaar oud.
Het weer hier is tot nu toe niet best. Alhoewel de tweede week wel redelijk was met als hoogtepunt de vrijdag en de zaterdag. Afgelopen zondag was een zwaar dieptepunt. Ik raak ondertussen wel gewend aan een paar buien per dag en zolang ik maar niet te nat en koud wordt is het best te hebben. Soms hou ik het regenpak voor het gemak wat langer aan want dreigen doet het bijna de gehele dag.
De honden waar ik het eerder over had blijven me zo nu en dan achtervolgen. Maar ik heb er nog geen schade van ondervonden. Als ze beginnen te grommen, grom ik maar terug en tot nu toe helpt het.

Verder gaat alles goed op een paar kleine ongemakken na. Ik zal ze even noemen dan zijn jullie helemaal op de hoogte: een koortslip, een ontstoken vinger, en wat last van mijn handen en armen, waarschijnlijk van het hangen op het stuur.
Verder heb ik ook nog met mijn duim klemgezeten tussen 2 tentharingen met een bloedblaar tot gevolg. Hoe je zoiets voor elkaar krijgt wil ik later nog wel eens uitleggen.
De fiets daarentegen doet het een stuk beter. Het enige malheur is dat het topje van het ventie is afgebroken en ik de binnenband heb moeten vervangen.
Vanwege slijtage heb ik ook de remblokjes achter moeten vervangen. Geen lekke banden, geen andere problemen.
Links rijden gaat ook steeds beter.

Ik ben nu in Sligo en de laatste week begint zo'n beetje. Er staan me nog een paar mooie streken te wachten. De Achill-eilanden en Connomara. In de laatste streek ga ik waarschijnlijk mijn route aanpassen, op het advies van minimaal een dozijn Ieren die ik onderweg ben tegengekomen.
Het gaat dus goed met me. Ik hoop alleen op nog iets beter weer zodat ik wat meer kan kamperen. Dat is tot nu toe nog maar 7 nachten gelukt.
Groetjes en tot over een dag of 10.

Donderdag 9-juni

3e Rustdag in Sligo

Een beetje uitgeslapen in de Hostel en de rest van de foto's op Hyves gezet. Op mijn gemak de stad ingelopen en een paar uurtjes rondgekeken. Het William Butler Yeats House bezocht maar dat viel wat tegen. Een rij panelen met foto's van de schrijver met meestal andere beroemdheden. De meeste had je ook op internet kunnen vinden. De oude kathedraal vond ik wel mooi. Sober klein en ingetogen met een beetje de echte oude sfeer. Het is grotendeels een ruine.
Sligo is een klein stadje van nog geen 20.000 mensen met niet echt heel veel bijzonderheden maar wel met een prettige sfeer, en een universiteit.
Tussendoor nog even een nieuw mes en vork aangeschaft. De oude van kunstof hebben te veel te lijden gehad van alle afgelopen fietstochten.
Na de lunch de fiets gepakt naar Carrewmore. Een meghalitische site waarvan sommige ieren zeggen dat deze nog ouder is als Newgrange. In een heuvelachtig weiland liggen circa 50 graven uit de oudheid. Sommige klein sommige erg groot. enkele lijken erg veel op de Drentse hunebedden. Van een heuvel is de doorsnee weggegraven en zie de dus hoe zo'n graf onder de heuvel er moeten hebben uitgezien.
's Avonds nog wat gepraat met een jongen uit South-Carolina en een meisje uit Ierland.



Vrijdag 10 juni:

Sligo - Foxford 75 km

Moeite met opstaan. Ik moet zelf de route zoeken uit Sligo. Ik ga nu namelijk een paar dagen de omgekeerde route van Cooper rijden. Je wordt er gek van als je deze tegengesteld wil proberen te volgen vooral in de steden. Ik kom gemakkelijk de stad uit. Ik rijd over een mooie weg parallel aan de Ox-mountains, die niet hoog maar wel erg oud schijnen te zijn. De weg is mooi maar wel een beetje veel het zelfde. Uiteindelijk mag met een paar korte klimmen de bergen over op een niet hoog en vrij gemakkelijk punt Daarna ben ik ook vrij snel de route kwijt in een wirwar van kleine weggetjes, maar ik had hier tevoren al rekening meegehouden. Doorgereden tot een wat grotere weg en het maar even gevraagd. Dat was ook maar goed ander had ik toch nog het nodige omgereden. In Foxford moet een gecombineerde camping met hostel zijn. Als ik het bij het postkantoor navraag blijkt het daar ook te zijn. Het is allemaal wel redelijk in onbruik en aftands.
Ik kies voor de camping, de tuin achter het postkantoor. Toilet en douche zijn binnen maar 's nachts is de deur dicht. Voor mij niet zo'n groot probleem.
Foxford staat bekend in Ierland voor zijn zalm. de rivier die door het plaatsje loopt zit er vol mee en het zou hele goede kwaliteit moeten zijn.




Zaterdag 11 juni:
Foxford-Keel 80 km.

Wat een fijne dag. Ik sta op en het is ongeveer droog. Er vallen nog 3 maal 30 druppels en verder is het genieten van een mooie temperatuur. Het eerste hoogte punt is Pontoon Bridge. Een brug tussen twee meren met aan beide zijden een erg mooi uitzicht. Vlakbij staat een decadent hotel. Veel (wat rijkere) vissers schijn hier te verblijven. Ik zie ook regelmatig vissers langs het meer. Na een paar pittige klimmetjes kom ik op een weg tussen twee bergketens. Het is mooi weer de wind is niet ongunstig en ik schiet lekker op. Met wat gematigd dalen en stijgen kom ik in Newport waar ik bij de brug in een parkje op een pittoresk plaatsje met haven en oud viaduct lekker lunch. Ik zit weer aan de kust.
Langs Burrishoole Abbey. Een mooi plekje aan een inham aan zee met een oude ruine van een abdij. Daarna is het 26 km lang een schitterend fietspad op circa een kilometer van de kust halverwege de helling met mooie uitzichten op zee en de berg Croagh Patrick, daar vertel later meer over) aan de overzijde van deze grote zeebaai. Ik bereik Achill-Island en fiets nog 15 km over de rustige hoofdweg naar Keel, camping Sandy Banks. Een mooie camping met schitterend uitzicht.'s Avonds lekker uit eten en nog een flinke strandwandeling.



Zondag 12 juni:
Keel, rondje Achill Island 56km.

's Morgens is er een koude wind. Maar ik kan ontbijten in de keuken. Ik begin mijn rondje met 10 km tegen de wind in. Dan komt de klim naar de meer dan 400 mtr hoge berg met GSM Antenne. Het uitzicht zou heel mooi moeten zijn. Het is misschien wel de steilste berg waar ik ooit tegen op gereden ben. De wind is gelukkig meestal gunstig. Er zitten echt stukken tussen van honderden meters tussen de 15 en 20%. Onder de 10% komt het bijna nergens. Na ongeveer 3 kilometer ben ik boven. Ik heb niet hoeven lopen maar wel een paar keer gepauzeerd. Ik krijg complimenten van mensen die me met de auto gepasseerd zijn naar de top. het uitzicht is schitterend. De lucht is nog open en ik zie aan alle zijden de zee, de bergen, de eilanden en eilandjes in een mooie groen grijs blauw tint.. Ik wil ook nog even te voet naar de hoogste top. Als ik de paar wanderlaar die daar lopen volg merk ik dat het al gauw nog een uur heen en weer is. Het is al koud en het begint ook nog te regenen. Ik daal af. Het is om te bevriezen. Het remmen gaat moeilijker want mijn vingers beginnen te verkrampen. Ik kom heelhuids beneden en vervolg mijn tocht over mooie weg langs de zee maar wel met veel regen. In Achill-Sound lunch ik en mijn fiets krijgt veel bewondering van de kroegbaas.
Het is ongeveer weer droog als ik verder ga langs de noorkust naar het Deserted Village. Maar voor ik daar aankom kan ik me op een speelterrein aan zee opwarmen in een lekker zonnetje. Het Deserted Village is een dorp wat bestaat uit oude ruines van cottages daterend uit de tijd voor de grote hongersnood.
In Ierland in de 18e eeuw was veel van de landbouw gericht op aardappels. Toen ergens in de 18 eeuw de aardappeloogst dramatisch mislukte leidde dit tot een hongersnood met tienduizenden wellicht honderdduizenden doden. Overal in Ierland zie je nog herinneringstekens aan deze tijd. Ook vertrokken veel mensen in deze dagen naar Amerika. Het is niet duidelijk of de cottages werkelijk tijdens de hongersnood zijn komen leeg te staan. Er zijn ook versies waarin ze atijd alleen maar tijdelijk bewoond werden door schaapherders die in de zomer de eilanden optrokken met hun schapen. Terug op de camping kook ik mijn eigen maaltje en lig vroeg in mijn tent.