deel 2 Van Doolin naar Killearny

Etappe 10: Doolin-Doonaha

Datum 27-05-2014

Afststand 72 km




Als ik 's morgens, nog niet helemaal uitgeslapen, verkeerd rij kom ik meteen op een klim van 20 procent. dat wordt dus even lopen en een paar kilometer omrijden. Het weer is prima. Na enige tijd besluit ik om in korte broek verder te rijden. Ik ben al snel bij het hoogtepunt van de dag: De Cliffs of Mohr. Een hele mooie rij met hoge rotsen pal aan de zee. Ik heb ze al gezien vanaf de boot naar de Aran eilanden Ik loop er zeker een uur rond. Ik heb de tijd want de etappe van vandaag is niet zo lang. Er zijn redelijk veel toeristen. Met enkele Amerikanen maak ik een praatje over Ierland, het fietsen en het mooie weer deze ochtend. Het is gezellig. Ik breng nog een kort bezoek aan het informatiecentrum. Het is heerlijk weer als ik verder fiets.

Later op de dag wordt het landschap wat saaier. De weg is soms druk maar het blijft een lekker dagje fietsen. Op de bochtige weg passeer ik een bord verboden in te halen en maximum snelheid 80km per uur. Ik vraag me eigenlijk af waarom het er staat. Inhalen en te hard rijden is op deze weg al lang voor het bord dodelijk.

In Kilkee, een rustig havenplaatsje met een beetje toerisme, nestel ik me op een bankje aan de haven. Ik rust lekker uit en geniet van het zonnetje. Ik doe wat inkopen want ik wil vanavond zelf koken. Via een rustige binnenweg en langs een rusteloze waakhond bij een oude boerderij, een sprintje is nodig, verlaat ik de Alantische Kust. Aan het eind van de dag kom ik op een vervallen camping aan de oever van de Shannonrivier. Jawel, dezelfde machtige stroom van 3 dagen geleden. De rivier is hier honderden meters breed. Enkele tientallen kilometers verder stroomt ze bij Loop Head in zee. Het uitzicht vanuit mijn tentje op de rivier is mooi. De plek waar ik sta is zo scheef dat ze er maar gaas hebben langsgezet om te voorkomen dat ik in de Shannon rol.

Ik doe nogmaals een was in de machine. Alles is nu zo'n beetje schoon. Het weer betrekt als het maar droog blijft.

Etappe 11: Doonaha Tralee

Datum 28-05-2014

Afstand 98 km.

Ik ben vroeg weg want het wordt een lange dag. Behalve het hoge aantal kilometers moet ik ook nog met de veerboot bij Killimer/Tarbert over de Shannon. Ik kom snel op een drukke N-weg die ik veel kilomaters naar de pont zal volgen. Echt leuk is zeker niet De weg gaat voordurend kort maar fel omhoog en omlaag. Je hebt geen moment een lekker ritme. Het weer is zo goed dat ik korte broek ben gestart. Terwijl ik wacht op de veerboot haal ik nog even mijn ontbijt in want de voorraad was maar beperkt. Ik moet bijna een uur wachten op de boot en de overtocht duurt ook en half uur. Daarna gaat het echter prima. Ik rijd over leuke regionale weggetjes met meestal een gunstige wind en schiet lekker op. Het uitzicht niet spectaculair is. Het is toch toch voortreffelijk fietsen. Ook de boeren zijn met dit mooie weer erg actief. Er wordt veel gras/hooi binnen gereden.

Ik neem 2 maal een wat langere route langs de kust en wordt niet teleurgesteld. Beide keren kom ik over mooie wegen en mooie uizichten. Ik krijg al een panorma te zien van de hoge heuvels van dingle, het volgende schiereiland. Oook zie ik een schitterend estuarium van een klein riviertje. In Ardfert kan ik mijn fiets niet op een veillige plek achterlaten om de kathedraal te bezoeken. Ik maak alleen een paar foto's van de buitenkant. Het gaat down hill met wind mee naar Tralee. Ik vind het mooie en uitstekende Woodlands C&C Park gemakkelijk. Vriendelijk mensen op de camping en een lekkere pizza in het dorp maken deze leuke dag compleet.


Rustdag Tralee:

Datum 29 mei

Tralee is een rustig gezillig plaatsje en het is mooi weer. s' morgens bezoek ik het Museum Kerry The Kingdom waar een een schitterende fotoreportage hebben over de trek van het platteland naar de stad in dit deel van Ierland. Veel Boerenbedrijven verdwenen of werden groter, en veel mensen vertokken naar de stad of soms verder weg. De binding bleef lang bestaan. Men stuurde vaak vanuit het nieuwe leven in Canada of de VS nog geld naar Ierland om de achtergebleven arme familieleden te ondersteunen. Ze hebben in het museum ook een middeleeuwse straat nagebouwd maar die lijkt iets te veel op de Efteling.

Ik loop wat door het kleine centrum en doe daar mijn dagelijkse boodschappen. Bij een outdoorwinkel in een shopingcentrum aan de rand van de stad vind ik een thermische onder/pyamabroek (de oude ligt waarschijnlijk in de hostel in Doolin) en een nieuwe koffiebeker. Ik luier nog wat op de camping en lees verder in de Ban Van De Ring. De zelfgemaakte macaroni smaakt prima.

Etappe 12: Tralee Dingle (Gollarus Orratory)

83km

Datum 30-05-2014

Met schitterend weer vertrek ik langs een veel te drukke weg naar het schiereiland Dingle. Vandaag is de uitdaging de Conners Pass. 420 meter hoog en volgens de reisleider Tom Cooper (schrijver van de fietsgids) erg lastig. volgens hem is het een klim van 10km a 4%. Het lijkt mij meer een klim van 4km a 10%. Met een paar korte stops onderweg kom ik boven. De weg naar boven is erg mooi. Het laatste stukje van bijna 12% schitterend. Er sijpelt water van de helling. De weg is smal. De afgrond achter het muurtje is diep. Gelukkig fiets ik aan de andere kant van de weg. Auto's kunnen maar amper langs mijn fiets. Tegenliggers moet in vluchthavens wachten, stevig op de handrem. Het uitzicht is dankzij het heldere weer heel erg mooi. Boven krijg ik complimenten van een Nederlands echtpaar en wordt ik op de foto gezet door een Ierse jongedame.

De afdaling gaat hard maar kan nog veel harder. Ik haal ongeveer 50km per uur. Ik merk een witte vlek op in de berm die ineens tot leven komt. Het schaap schiet weg verder de berm in. Even lijkt het of mijn voorwiel wat zwabbert. Voor de zekerheid stop ik en controleer het. Niets aan de hand, waarschijnlijk een steentje wat is weggeschoten. Op een bankje in het stadje Dingle eet ik mijn lunch. Ook hier hebben ze lekkere broodjes van de Lidl. Ik wordt aangesproken door de Engelsman met wie ik vanochtend op de camping al een praatje heb gemaakt. Na Dingle volgt een van de mooiste routes van Ierland: De Slea Head Drive. Deze weg voert je langs de kust van het schiereiland. Een rotskust met kliffen, schapen en blauwe baaien verschijnt verassend om elke bocht weer anders. Op tijd kom ik aan op de gekozen camping. Een Belgische mevrouw in de camper naast me speelt klassiek gitaar en mag van mij gerust even doorgaan. Het lijkt op Defaya of Asturias, maar ik ben geen kenner.

Het restaurant in het dorp wordt uitgebaat door familie van de campingeigenaar. Ik eet Monkfish (zeeduivel) met friet. Het is niet echt heel lekker.

Etappe 13 Dingle (Gollarus Oratory) Glenbeigh

Datum 31-05-14

92 km

Ik heb redelijk geslapen maar mijn rug protesteert bij het opstaan. Dan moet ik het altijd rustig aandoen. Ik ontbijt in de hikers kitchen. De campingeigenaar zwaait me uit en rekent de kilometers uit naar Glenbeigh. Knap, hij zit er maar 2 km naast. Eerst moet ik het laatste stukje Slea Head Drive af fietsen. Het is niet zo spectaculair meer en ik kom na een flinke klim en afdaling weer in Dingle. Het is droog maar soms staat er een koud windje. Ik volg een drukke weg maar wordt er soms met kleine weggetjes vanaf geleid. Op een onduidelijk punt rijd ik verkeerd en klim 2 km a 9 % voor niks voor ik het in de gaten heb. De omgeving is mooi zonder dat er echte bijzonderheden zijn.

Ik kom terug op de weg langs de zee. Met een gunstige wind fiets ik oostwaart langs een mooie kust met een paar schitterende zandstranden. Er zijn zelfs enkele mensen in het water. Ik moet echter naar het volgende schiereiland. De weg wordt drukker en draait weer terug naar het westen. Ik stop in Killorgin waar in augustus de Puck Fair wordt gehouden. Vandaag is Killorgin maar een dood gat. (Puck Fair: Je zet een geit in een kooi boven op een berg en maakt hem koning. Vervolgens laat je je drie dagen lang vollopen). Ik rijd verkeerd. Een paar lokale sportfietsers zetten me op een leukere en rustige route, die parallel loopt aan de geplande route. De nieuwe route is een paar kilometer langer. Op een paar hoge plekken heb ik mooi zicht op zee en het zojuist verlaten Dingle schiereiland.

In Glenbeigh heb ik de prima camping zo gevonden. Na de douche met heerlijk warm, zeg maar heet, water en de dagelijkse was loop ik na het dorp. Het is verder dan ik dacht. Aan een kraampje eet ik (advies van de campingeigenaar) een heerlijke fish&chips. Op de camping drink ik een paar biertjes in de hikerskitchen en lees wat. Ik laat er mijn telefoon op een onopvallend plaatsje aan de lader liggen. In de tent val ik snel in slaap.



Etappe 14 Glenbeigh Waterville

Datum 01-06-2014

80 km

Het is bewolkt en gaat miezeren bij vertrek. De joviale campingeigenaar wenst me het beste, maar zegt hij zelfs dat beloofd vandaag niet veel goeds. Er gaat volgens hem veel regen vallen. Ik vervolg vandaag de Ring of Kerry. Ik begin echter met een klein mooi weggetje met een verschrikkelijke klim. De miezer word regen en houdt niet echt meer op. Soms volg ik de grote weg, die is rustig. Bij mooi weer is het hier een gekkenhuis van auo's motoren en met name touringcars. Vandaag heb ik daar maar weinig last van. De omgeving is mooi. Soms door de voortdurend vallende regen moeilijk te zien.

Ik steek over met de pont naar Valentina Island. De weg daar is schitterend. Ik neem de hoge route over de kam van een berg. Een klein straatje leidt me door de dikke regen en mist naar bij een mooie grot boven in de heuvels. Echt indrukkwekkend, dit landschap in de mist. Het gaat verder naar Skelligs waar ik de duimen moet leggen teggen een steile helling en de wind. Het regent en het zicht is minder dan 50 meter ver. Ik moet vaker stoppen als er auto's langs willen. Ik kom daarna niet weer op gang en besluit om maar een kilometer te lopen. Het is er zwaar. De regen zwiept in mijn gezicht. Over de helling wordt het minder erg. De weg is van de wind af gedraaid. De regen is minder hinderlijk. Verderop is er een monument. Erop staan de pogingen genoemd om kabelverbindingen tot stand te brengen tussen dit punt in Europa en Amerika. Valentina Island is een begrip als het gaat over de transatlantische kabels. Met de hedendaagse satelietverbindingen lijkt het wel een beetje op het stenen tijdperk.

Ik ben nat, doordat. Ik ben moe. Ik haal mijn doel vandaag niet. Cathardaniel is een bui te ver. Ik neem een hotel in Waterville! (What's in a name). Ik ben zeiknat. Ik eet in de kroeg onder de kamer. Het is lekker en de warmte is zalig. Ik praat met twee Ieren over Ierland. Ierse music en de crisis. Zij zijn blij met de Lidl. Door Lidl is er weer concurentie en zijn de levensmiddelenprijzen flink gezakt. Ze nodigen me uit om mee te gaan naar een muziekcafe. Het is echter al laat en ik ben echt moe. Ik kruip liever in mijn bed.


Etappe 15 Waterville Killaerny

Datum: 02-06-2014

78 km

Ik ben gisteren 20 km eerder gestopt dan gepland. Ik wil dat vandaag in halen. Ik begin met een valse start want ik kan niet ontbijten voor 9.00 uur en ben dus niet voor 9.30 uur op weg. Het gaat gelijk omhoog: De Comakesta Pass. een fijne gelijkmatige klim van 4% over een viertal kilometers. "A nice awakening of the heart" zouden sommige Engelsen zeggen. Boven is er een mooi uitzicht over de kust en baai. Ik volg de kust naar Sneem. Ik lunch in een pub. Een Noord-Ier kom even na me binnen. We praten wat. Hij is een rondje om Ierland aan het fietsen is met als doel een reddingsboot voor een reddingsbrigade te sponsoren. We praten over lange afstandstochten en het reddingswerk op zee.

Ik laat in Sneem de route van reisleider Cooper even in de steek om een kortere route naar Killaerny te vinden. Dat gaat op zich prima. De weg stijgt geleidelijk en gaat steeds meer landinwaards. Mijn bedoeling is voor ik in Killaerny eindig eerst nog even de Gap of Dunglow te nemen. Als ik echter Moll's Gap bereik op zo'n 250 meter hoogte en na heel wat kilometers klimmen is het al zo laat dat ik besluit een kortere weg naar de camping in Killaerney te nemen. Het laatst stuk fiets ik door het Killaerney National Park, het lijkt wel een sprookjes bos.

Het was een prima dag. Droog en een beetje fris. Het was een mooie rit, langs kust, de schitterend Moll's Gap (kloof) en de verbazende uitzichten. Een uitzicht heeft de naam Ladies View. Vraag me niet waarom. De camping is prima. Ik doe nog de was en haal chinees die ik in de keuken op de camping op mijn gemak opeet.

Etappe 16 Killaerney Killaerney (Was eigenlijk rustdag)

Datum 03 -06-2014

53 km

Ik kan het niet laten. Ik ga niet Ierland uit zonder de Gap of Dunglow gefietst te hebben. Dus fiets ik vandaag een mooie ronde. Ik begin met een fietspad door het sprookjesbos, Killaerny's National Park, met hele vreemde en oude bomen. Ik kom uiteindelijk weer even op de grote weg en neem dan verder een wandelpad richting de Gap of Dunglow. Dat zou te fietsen zijn volgens de campingbaas. Dat klopt het is een schitterend pad met een paar hele smalle bruggetjes. Met bepakking zou het een ander verhaal zijn geweest. Aan het eind van het pad vind ik een cafe waar ik lunch met soup en sandwich. Lekker.

Via een binnenweggetje kom ik ongeveer aan de voet van de steile kant van de Gap of Dunglow. De klim naar de kloof valt me mee. Zonder bagage en met af en toe een fotostop rijd ik naar boven. Soms kom ik een paard met rijtuig tegen. Zo brengt men toeristen door de kloof. Onderweg krijg ik ook menig omhooggestoken duim om me aan te moedigen. Boven is de kloof erg mooi. Er liggen wild rongestrooide rotsblokke. Langs een klein riviertje met steile hellingen rijd ik weer omlaag. De weg wisselt van oever over oude stenen bruggetjes. Aan eind volg ik weer gewone weggetjes en een mooi fietspad terug naar Killaerney. Als je ooit hier in de buurt komt zijn zowel het National Park als de Gap of Dunglow echte aanraders. De camping en de chinees overigens ook.

's Morgens heeft het geregend. s'Middags was het mooi weer. 's Avonds gaat de douch open en blijft stromen tot de middag van de volgende dag.

Ga naar het volgend verslag!