R1 deel 2 Goslar Berlijn

2019 deel 2 R1: Goslar-Berlijn:

Naar Goslar:
De reis naar het startpunt Goslar begint op de avond van 19 juni rond 22.00 uur. Ik vertrek met de fiets naar het station en neem daar de trein naar Eindhoven. Ik heb al gezien dat de Flix-bus vertraging heeft. Bij de bushalte staan al wat mensen. Op de app kan ik zien dar de vertraging oploopt. De bus vertrekt ruim een uur te laat. We rijden met tussenstops in Nijmegen, Arnhem en Enschede naar Hannover. Mijn fiets krijgt een plaatsje in het gangpad van de benedenverdieping van de bus. De twee jonge Vlaamse chauffeurs zijn uitermate vriendelijk en behulpzaam. Ik heb wat gedut maar niet echt geslapen.
Een behulpzame medewerker van de Deutsche Bahn helpt me aan kaartjes voor mij en mijn fiets van Hannover naar Goslar. Binnen een half uur ben ik gewisseld van bus naar Trein.
Onderweg moet de trein een keer stoppen want een wissel staat verkeert. De conducteur stapt uit om deze handmatig om te zetten. De deuren moeten daarvoor van de vergrendeling. Wij, de passagiers worden allen verzocht braaf te blijven zitten.
Ik koop in Goslar meteen de tickets voor de terugreis vanaf Berlijn. Ik kon geen busreis terug vanaf Berlijn boeken omdat alle plaatsen voor fietsen al waren uitverkocht.
De bus is veel goedkoper als de trein.

Dag 1:
Donderdag 20-06-2019
Goslar-Thale
71 km

Hoe zal een dagje fietsen na een slapeloze nacht me vergaan? Ik heb er nog weinig ervaring mee.
Ik fiets dwars door Goslar, een stukje door de oude binnenstad. Vorig jaar heb ik de stad al uitgebreid bezocht.
Er volgen bospaden. Ik ben weert terug in de Harz, een mooi gebied maar soms is het wel pittig fietsen. De paden liggen er wat modderig bij. Waarschijnlijk heeft het hier recent nog flink geregend. Het is goed te fietsen maar trapt wel wat zwaarder. Ik zit wat te gapen en te geeuwen op de fiets.
De route gaat wat omhoog en omlaag door het bos. Af en toe een pittige helling met als beloning een mooi uitzicht.
Na een paar uur dat ik behoefte heb aan een langere rustpauze. Ik strijk neer bij een biergarten. De keuken is nog niet open, maar besluit te wachten. Ik neem de tijd en eet wat later als de kok is gearriveerd een heerlijke omelet met friet.
De bospaden maken plaats voor grotere wegen. De batterijen van mijn GPS zijn snel leeg. Als ik er nieuwe in stop blijken deze maar half opgeladen. Als ik na Werningrode (wat stinkt het hier) weer op kleine paden kom zijn de batterijen weer leeg. Ook het volgende paar is maar half opgeladen.
Ik weet zeker dat ik alle batterijen thuis goed heb opgelden. Ik vermoed dat mijnoplader het aan het begeven is.
Om batterijen te sparen neem ik de grote weg naar Thale. De verkeersborden zijn duidelijk. In Thale is een camping. Ik probeer nog even een pension, maar daar zijn ondanks het bord “zimmer frei” geen kamers meer vrij. Een kleine discussie met de pensionhouder leverde geen kamer op. Op de routeplanner van de telefoon is de camping snel te vinden. Het is al tegen zevenen als ik de voormalige kloostertuin, de Klostercamping in Thale op rij. Er staan nog restanten van het oude klooster. Ik krijg een piepklein fijn plekje langs een beekje.
Ik ga nog even naar de supermarkt en dan douchen.
De eerste dag zit erop. Het is mee gevallen. Na een slapeloze nacht valt best te fietsen.

Dag 2:
Vrijdag 21-06-2019
Thale - Stassfurt
77 km

Na een ontbijt met lekkere broodjes van de camping rijd ik Thale uit. Buiten de stad worden de wegen slechter. Er ligt veel los grind. Het fiets zwaar en het is bovendien opletten. Het achterwiel wil nogal eens wegslippen. De route gaat nog regelmatig omhoog en omlaag en is afwisselend leuk en minder interessant. Ik rijd langs de rand van de Harz en zal deze snel verlaten. Nu is het rechts van mij nog vaak bos en heb ik links regelmatig meer open vergezichten. Bij Ballenstedt kom ik weer op een mooi bospad. Op de top van een heuvel ligt kasteel Ballenstedt. Ik neem er een korte pauze en geniet van de zon op een bankje bij het water. Even later kan ik een miniatuuruitgave van het kasteel uitgebreid bekijken. Ik besluit de klim naar het echte kasteel maar niet te doen.
Bij Meisdorf heb ik de Harz helemaal achter me. De wegen worden vlak, het landschap weidser. Het doet denken aan Nederland. Ik rijd stukken over mooie landweggetjes. Regelmatig is het wegdek ook bar slecht. Er liggen veel kinderkopjes, vooral in de dorpen maar soms ook daarbuiten. In de dorpen remmen e natuurlijk de snelheid van de auto’s. Mijn snelheid wordt ook afgeremd. Ik word zo door elkaar geschud dat alles pijn doet. Het lijkt erop dat er aan deze wegen na de val van de muur niets meer is gedaan. Ik ben nu in de voormalige DDR.
In Hoym sta ik stil op een plein. Ik wil eigenlijk wat gaan eten maar ik zie alleen een café met een klein terras. De vrouw die naar buiten komt vraagt of ik iets zoek. Eten? Dat kan ze wel voor zorgen.
Vandaag is het bratkartoffeln met bloemkool en schnitzel. Het klinkt niet slecht en het is lekker.
Voor 12 euro inclusief drankjes zit ik na een uur weer op de fiets. Als ik het dorp verlaat zie ik een groot landhuis. Het bord geeft aan dat het een psychiatrisch centrum is. Veel van deze mooie oude gebouwen hebben in de DDR volgens mij een dergelijke bestemming gehad. Fijn dat ze in ieder geval niet zijn afgebroken.
Bij het gebouw staat een rood kastje op een paal. In het kastje zit een fietsstempel. Heb je voldoende stempels in de regio bijeen gefietst, dan krijg je korting op de intree van musea of andere attracties. Ik zet een stempel in mijn routeboekje.
Ik fiets over een doorlopend fietspad door wat verlaten, mooie maar ook onderkomen dorpjes. Ik zie er bijna geen mensen, gebouwen zijn soms slecht onderhouden of verwaarloosd. Is dit nog de triestigheid van het communisme?
Over een schitterend breed fietspad langs een grotere maar niet drukke weg ga ik verder. Het schiet lekker op. Ik draai weg van de grote weg en kom bij de Concordiasee. Op een mooi uitkijkpunt over het meer rust ik uit. Ik ben wel wat moe want ik heb de wind, niet te hard, tegen. Verder kom op een slecht onderhouden landweg. Er ligt een fietspad langs met kuilen en bulten. Het is smal, ca 50 cm breed. Het gras en onkruid staat aan weerzijde ca een meter hoog. De bomen en stuiken in de heg daarlangs hangen zover over dat je niet over het fietspad verder kan. Ik berust erin en kies beurtelings voor de weg of voor het fietspad. Een stukje voor Stassfurt kom ik in een groene corridor van struikgewas en bomen langs de rivier de Bode. De wind is weg. Er zijn wel veel muggen.
Ik had vandaag willen doorfietsen naar Bernburg, maar besluit dat niet te doen. Ik zoek een pension of hotel. Ik had vandaag wel gelukkig wel volle batterijen, maar ik moet er hoognodig gaan opladen.
Ik vind een goedkoop pension, koop bij een supermarkt een nieuwe batterijlader. Ik maak soep in het pension. IK gebruik beide batterijladers om alle batterijen zo veel mogelijk opgeladen te krijgen.



Dag 3:
Zaterdag 22-06-2019
Stassfurt =Gross Kuhnau
87 km

Groningen had wellicht wat van Stassfurt kunnen leren. De stade en omgeving zijn in Duitsland bekend vanwege de kali en zoutmijnen. Als gevolg van de winning begon de grond er zo’n honderd jaar geleden te trillen en beven. De binnenstad van Stassfurt raakte zwaar beschadigt en moest gedeeltelijk worden afgebroken. Veel is opnieuw opgebouwd, andere gebouwen zijn versterkt. Als ik een rondje door de binnenstad wil maken raak ik door wegwerkzaamheden een paar keer de weg kwijt. Ik zie met wat omwegen de stad en heb al heel wat km gefietst als verder met de route ga.
Langs de rivier de Bode fiets ik soms door open weiland soms door kreupelhout of bos. Ik passer een paar oude bruggen en kom in Nienburg bij de Saale. Langs deze rivier loopt het fietspad naar Bernburg. Ik klim de stad in en op het uitzichtpunt bij het kasteel neem ik een eerste pauze. Ik zit nu ver boven de rivier. In de diepte zie ik de rondvaartboten vertrekken voor hun tochten. Het centrum van het stadje is toeristisch. Ik kijk er even rond.
Het was gisteren al warm. Vandaag wordt het nog warmer. Het is zaak om veel schaduw te zoeken.
Dat wordt moeilijker. Door open akkerland trek ik naar Biendorf (Speciaal genoemd naar dochter Sabine). Meest opvallende gebouwen; de zonnestudio vanwege de uitbundige kleuren en een groot landhuis, naar ik vermoed in gebruik als onderdak voor mensen met een verstandelijke beperking.
Verder is het een rustig slapen dorp.
Köthen is een veel groter stadje. Ik rijd het centrum in om wat te eten en vind een lekkere zalmschotel met pasta. Ik zit ongemerkt nog steeds op de route en kan dus snel verder.
De rest van de dag wordt het knokken. Ik moet nog zo’n 40 km en de wind waait wat harder en is vaker tegen. In Reppichau kloppen de bordjes niet meer met de GPS-track en het boekje.
Dat levert me meer schaduw en minder wind op. Ik vind vrij gemakkelijk de kleine camping. Het is er rommelig maar gezellig.

Dag 4:
Zondag 23-06-2019
Gross Kuhnau – Lutherstadt Wittenberg
87 km

Op de camping maak ik gebruik van het aangeboden ontbijt. Daarna vergeet ik te betalen. Ik kom er pas achter als ik al vele kilometers verder ben. In Dessau rijd ik lang rond. Ik verdiep me wat meer in het Bauhaus. Ik kan niet de juiste kerk vinden om bezichtigen maar vind er wel een erg mooi park.
Als ik bij een Duitse fietser informeer naar een kortere weg terug naar de route adviseert hij mij toch de beschreven route te nemen. Die is veel mooier. IK fiets langs de Elbe. Deze is hier nog niet echt breed. Het is een goed fietspad door het groen. Ik heb dus weinig last van de wind en de zon.
Ongemerkt verlaat ik de Elbe door een bos. Het fietspad wordt bospad maar is goed te fietsen.
Ik wil in Oraniënbaum pauzeren en voorraad in slaan. Dat gaat niet lukken. Het café en de bakker zijn dicht. Een supermarkt is er niet. Bovendien is het zondag.
De route maakt een grote bocht naar het zuiden. Ik mis een museum over zandafgravingen. Verder eet ik bij de plaatselijke Griek. Het water van de plaatselijke afgraving verleidt me bijna om te gaan zwemmen. Ik doe het niet ondanks de hitte. Ik wil nog veel kilometers.
Het is een mooi fietspad door het bos. Zeker als het iets omlaaggaat loopt de snelheid lekker op.
Mijn voorwiel raakt een polsdikke tak, die met een knal wegschiet. Mijn voorwiel slaat stevig heen en weer en ik moeite om recht te blijven. Ik moet er niet aan denken dat ik niet mijn beide handen aan het stuur had gehad. Het fietspad gaat verder wordt wat saai langs de spoorlijn. Af en toe flink wind, af en toe valt het mee. Door open veld naar Wittenberg. Wind tegen. De camping ligt aan de route en is zo gevonden. Het is weer de ommuurde tuin van een oud landhuis. Het lijkt weer in gebruik te zijn geweest als een instelling voor opvang in de DDR.
Ik fiets nog flink rond in de stad en eet een groot ijs. Ik ben te vroeg om te eten en ga dus maar terug naar de camping. Ik eet die avond niet meer.

Dag 5:
Maandag 24-06-2019
Lutherstadt Wittenberg -Ferch (Petzow)
96 km

Nadat ik de tent opgeruimd heb zit ik wat te kletsen met een echtpaar uit Hamburg. Zij fietsen de Elbe Radweg. Ik heb blijkbaar de broodjesbezorger gemist en moet ze gaan halen bij de receptie.
Daar is een stevig gesprek gaande tussen de receptionist en een Brit. Zij de broodjes nu wel of niet afgeleverd. De Brit is op zoek naar een tolk, maar ik hou me er wijselijk buiten. Hij is mij te heetgebakerd. Gelukkig kan ik gaan genieten van mijn broodjes.
Ik zie op tegen de rit van vandaag. Het wordt extreem warm, ca. 34 graden, en het zijn veel kilometers, ca 90. Ik zie op de kaart wel veel bos en hoop dus op veel schaduw. De wind vandaag is ook stevig en tegen, maar ook daar kan het bos voor verlichting zorgen.
Ik ben nog redelijk snel weg. Na Lutherstadt klimt de weg geleidelijk. De klim is niet moeilijk. Het is al heet en de wind laat zich gelden. Ik kom in een dunbevolkt gebied. Veel bospaden met veel schaduw. Het zand fietst zwaarder maar het gaar lekker. Als ik op een glooiend hellinkje een fietser inhaal zie ik hoe moeilijk hij het heeft. Met mij gaat het nog goed, maar zal dat blijven. Ik pauzeer regelmatig en zoek dan de schaduw op. De boerendorpjes wisselen zich af. Af en toe is er een boer actief, meestal met een reuzentractor. Een enkele keer moet ik aan de kant om dat de cultivator breder is als het landbouwweggetje. Ik kom op mooie fietspaden die ik helemaal voor mezelf heb.
In Bad Belzig doe ik boodschappen en eet ik 2 broodjes in de lunchroom van de plaatselijke supermarkt. Ook daarna blijft het heerlijk fietsen door uitgestrekte bossen. Als ik in de zon kom is het meteen bloedheet, gelukkig hoeft dat maar af en toe.
IK ben op tijd op camping Neue Scheune. Nee, de restaurants in de buurt zijn allemaal op maandag dicht. Supermarkt? De campingbaas prijst zijn eigen winkeltje aan maar ik vind er behalve drank niet naar mijn gading.
Ik fiets op mijn telefoon een paar imbissen en restaurants af. Ze zijn dicht. Ik kom uiteindelijk bij een
Leuk uitziend restaurant aan de rand van de Schwielowsee. Ik eet er een uitstekende zalm met aardappelen en spinazie. De bediening is wat minder vrolijk.
Terug op de camping lees ik nog wat op het bankje bij de tent.

Dag 6:
Dinsdag 25-06-2019
Ferch (Petzow) - Berlin
65 km

IK merk na vertrek meteen dat in de omgeving van Berlijn kom. De dorpjes worden groter. Ze volgen elkaar steeds sneller op. Soms lijken ze in elkaar over te gaan. Het verkeer wordt steeds drukker. Er zijn minder vrij liggende fietspaden. Ik kom in Potsdam, rijd langs de haven door een park en kruis de stad in de brandende zon over de Hegelallee en de Kurfürstenstrasse. De temperatuur haal vandaag hier de 36 graden. De lucht is vies, smog, ik krijg de neiging om te braken. Ik voel me niet lekker, wordt hees. Voorbij Potsdam wordt het langs de Havel weer even rustig. Er zitten wel een paar serieuze bulten. We, ik en een paar andere lange afstand fietsers hebben er moeite mee. Ik drijf in het zweet. Bij de Grüne Wildturm is een restaurant. De twee obers op leeftijd bedienen een heel terras. Een van hen krijgt genadeloos op zijn falie waar iedereen bijzit, als hij niet snel genoeg een stapel tafellakens overneemt van een volumineuze vrouw, die blijkbaar de baas is.
Zijn “Ich kom gleich, liebchen!”kan daar niet meer aan veranderen. Het is eten is voldoende maar matig. De prijs is relatief hoog.
Na nog wat licht klimwerk kom ik in Berlijn, direct op de lange rechte weg naar de Brandenburger Tor. Het is uit met de schaduw. De zon brandt. De smog teister mijn longen. Ik voel me van binnen en buiten vies. Ik rijd de lange weg af en maak een paar foto’s.
Ik wil het stadscentrum een kampeer plaats zoeken. Ik dacht dat dat kon, maar heb me vergist. Bij het City-Hostel in het centrum kan je niet kamperen, bij het City-Hotel wel. IK moet ca 10 km fietsen richting vliegveld Tegel.
Als ik op de camping aankom komen de opstijgende vliegtuigen me tegemoet. Elke 10 minuten hoor ik motoren op volle sterkte en zie ik weer een vogel met herkenbaar logo opstijgen. Het is veel Ryan Air en Easy Jet.
Ik heb onderweg mijn voorraad aangevuld bij de Aldi.
De plaats op de camping is klein. Er is geen gras te vinden. Gelukkig staat er weer een bankje.

Dag 7:
Woensdag 26-06-2019
Berlin - Berlin
35 km

Het wordt extreem heet vandaag. Men heeft over 36 tot 38 graden.
Op de camping onder bomen is het in de ochtend nog te doen. Op de camping is de lucht redelijk fris. Er waait een windje over het naastliggende kanaal waar af en toe wedstrijdroeiboeten hun trainingsrondjes draaien. De trainer roept wat door de megafoon, maar het is voor mij niet te volgen. Af en toe komt er een duwboot met of zonder laadbakken langs.
Ik twijfel of ik wel de stad in zal gaan. Gisteren was het zwaar. ’s Avonds voelde ik me echt niet super.
Ik ga toch en vind over rustige fietspaden het centraal station. Een mooi modern gebouw met veel glas en een compacte constructie. Ook de omgeving van de nieuwe bondsdag vind ik de moeite waard. Een paar nieuwe bruggen over de Spree vind ik ook fraai spel van lijnen waardoor iets gedesoriënteerd raak.
Ik kom in een brei van kokend asfalt en beton terecht als ik probeer Checpoint Charlie vinden. Ik zie er vanaf en lunch op Unter den Linden met zicht op de Brandenburger Tor. Even later loop ik door het Holocaust Monument. Ik vind het verwarrend. Regelmatig trek me terug in het park Tiergarten als de zon me te heet wordt. Ik probeer nog even de Kurfürstendam en de Gedächtniskirche te vinden, maar geef het op als de zon me weer teistert.
Via wat kleiner beelden in het park rijd ik terug naar de Hauptbahnhof. Ik controleer waar ik morgen moet zijn en loop nog even binnen bij Mediamarkt en Decathlon. Ik koop een korte broek.
Ik keer terug naar de camping.

27-06-2019
Terugreis Berlijn-Weert

Ik ben vroeg op en ben ook redelijk snel klaar voor vertrek. Ik verdeel de bagage zodat ik gemakkelijk bij de dingen kan die ik nog nodig denkt e hebben. Bijna alle gebruikte kleding heb ik met de hand gewassen en is weer droog.
Ik hoef pas om half een de trein. Ik heb dat expres gedaan. Ik ben dan na de avondspits in Amsterdam. Ik rijd nog wat rond in Berlijn, enkele kilometers door het centrum langs de Spree. Ik puf nog wat op een bankje in de schaduw.
Op het station koop ik wat drank en broodjes voor onderweg. Op het perron word ik door vriendelijke treinbegeleiders gewezen, waar ik het best kan gaan staan met mijn fiets. Ze helpen me bij het instappen. In de fietsen wagon is nog voldoende plaats. De trein is goed bezet maar niet vol. Ik hoef dus niet zoals vorig jaar veel te staan. De trein is ook prima op tijd in Amsterdam.
De eerste aansluitende trein mis ik, maar daar had ik op gerekend. Achteraf blijkt deze uitgevallen.
In de volgende trein is het daarom superdruk. Ik reis dus toch nog alsof in de spits zit. Tot Den Bosch moet ik staan. In Eindhoven sticht de NS weer verwarring. Eindhoven is ineens het eindpunt van de trein. Een vrouw met kinderwagen schrikt. Ze moet overstappen. Ik ook. Op het stations bord staat dat de trein doorrijdt. Even later wordt dat ook bevestigd. Met de trein reizen, het blijft een avontuur met een onduidelijke reisleider.
In Weert ben ik zo thuis. Bij om Truus weer te zien. Het is te laat voor een barbecue, maar dat doen we morgen.