Weert -Karlsruhe

Zaterdag 24 mei 2008
Dag 1: Weert - Echtz
Afstand: 98 km

Het vertrek is weer een moeilijk moment. Je denkt ” waar begin ik aan”. Je zou ook rustig thuis kunnen blijven. Ik vertrek met een beetje weemoed in mijn hart. Zeker de gezellige barbecue en het hartelijke afscheid geven meteen wat heimee. Maar het weggaan maakt het thuiskomen dubbel zo bijzonder. Ik zal me vandaag afvragen wat ik ga tegenkomen aan weer, bergen, bossen leuke en minder leuke mensen Vandaag is een dag die bepaald wordt door de verwachting. Wat gaan de komende weken me brengen.

Ik passeer een berm met mooie klaprozen en zwaai even denkbeeldig naar de collega’s in het Asielzoekerscentrum als ik dit passeer bij Baexem. Het is zaterdag. Aan de voorzijde staan geen auto’s. Het ligt er in de vroege ochtend stil en verlaten bij. Deze eerste dag fiets ik op bekend terrein. Een paar jaar terug ben ik via de Ruruferradweg naar de bron van dit riviertje in de Belgische Hoge Venen gefietst. Het zijn veelal mooie goed berijdbare grintpaden direct langs het riviertje. Je rijdt door een rustig landschap. Zelfs van het passeren van de steden Jülich en Düren merk je eigenlijk maar weinig. Af en toe een stroomversnelling en veel vogelgeluiden. Ook nu maak ik weer gebruik van dit fijne Duitse fietspad. Ik herken een aantal zaken. Bij Jülich verlaat ik het fietspad om via de alternatieve route bij een gigantische bruinkoolmijn te komen. De winning gebeurt door zogenaamde dagbouw. Stel je maar voor: een kuil van kilometersdoorsnee en honderden meters diep. Er weinig meer te zien. Het afgraven is gestopt en het gat in ingepast in het landschap.

De camping in Echtz is ook bekend. Ik was er op de eerder genoemde rit zowel op de heen als de terugweg. Je mag je tent later op de dag op de zonneweide bij het meertje zetten. Leuk personeel en een prima hele grote schnitzel.

Toen ik tijdens de vorige rit op de terugweg uit de Hoge Venen aankwam keek de campingeigenaar mij verbaasd aan. “Schon wieder da, was ist passiert? Ist Rome abgebrent??? Hij was in de vaste veronderstelling dat ik op weg naar Rome was geweest. Na mijn uitleg mompelde hij: ”Fast alles geht nach Rome!”


Zondag 25 mei 2008
Dag 2: Echtz – Remagen
Afstand: 89 km

Ook dit gebied ken ik een beetje. De Zülpicher Borden, en aan het eind van de dag een uitloper van de Eifel.

Na een tiental kilometer laat ik het riviertje de Roer voor wat het is. De verdere Ruhruferradweg naar de Hoge Venen in België is erg mooi maar niet de goede richting. De Zülpicher Borden is een uitgestrekt heuvelig landbouwgebied met veel koolzaadvelden. Ik was bang dat het saai zou worden maar dat viel mee. Op de kleine landbouwwegen mogen meestal geen auto`s komen en fietsen is er dus heerlijk. Wel is vandaag de wind ongunstig. Het waait niet echt hard maar je moet echt blijven duwen of je staat ongeveer stil.
De boerendorpen volgen elkaar op. Zülpich is een ouder stadje met een markante toren.
Ik maak een foto van een oude poort, Een jongedame kijkt boos omdat ze denkt dat ze erop staat terwijl ze lopend de steile weg opklautert.
Ik houd van de Eifel. Ik kom er in de buurt van Vilpich. Er is een groot park met een kasteel en een Hans-en-Grietje-huisje. Er waren zoveel mensen en auto`s, dat ik maar geen foto gemaakt heb. Het is een mooi gebied met mooie heuvels. Het is maar een beetje klimmen. Ik zie De Eifel nu maar even, maar kom er vast weer terug. Via een mooie uitloper van de Eifel kom ik aan de Rijn.

De brug bij Remagen is belangrijk geweest in WOII. De Amerikanen wisten de brug in handen te krijgen. De Duitsers hadden per abuis oefenspringstof gebruikt, die niet sterk genoeg was. Ze hebben via de brug veel, te veel materieel, de Rijn overgebracht. Na een paar dagen zware transporten stortte de brug in. In een resterende pijler is nu een museum.

Ik slaap vanavond op camping de Goldene Meile. Het zou is een fijne camping. Lekker Duits gegeten en gedronken. Nog met een paar bejaarde fanatiek rokende Duitsers het anti-rookbeleid en fietstochten besproken.
Ik wilde vroeg gaan slapen, maar dat lukte niet. Er is te veel herrie in het Rijndal.



Maandag 26 mei 2008
Dag 3: Remagen - St. Goar
Afstand: 85 km

Rijn, Rijn en nog eens Rijn. Bijna de hele route volgt vandaag de Rijn. Meestal wel verharde paden met veel bulten. Lastig sturen. Goed door elkaar geschud. De boten komen stroomopwaarts maar moeilijk vooruit. De meeste haal ik langzaam in. Als ik dan pauzeer komen zij weer voorbij schuiven. Een diesel heeft immers geen pauze nodig. Ik moet aan Sabine denken die jaren geleden een tijd op zo`n boot gewerkt heeft. De Rijn is een mooie rivier. Op de heuvels staan een aantal oude burchten. In de geschiedenis is hier hard gevochten. Voor de Romeinen was de Rijn voor een deel de grens van hun rijk. Daarna hebben de Duitse vorsten het onderling met elkaar aan de stok gehad. En verder waren de Fransen weleens lastig. Naast water is er ook veel bloed hier naar de Rijn gevloeid. Naast kastelen staan er ook een aantal echt oude kerken.

Ik bereik rond de middag Koblenz en kijk eens uitgebreid rond. De Moesel mondt hier uit in de Rijn. Op de plaats waar de twee rivieren samenkomen, staat een groot standbeeld van een of andere Duitse keizer. Ik vind vrij snel bij toeval een internetcafé, waar ik de eerste tweede dagen kan bijschrijven.

De wind die s`morgens flink tegen was is wat gaan liggen. Dat Scheelt. Aan het eind van de dag kom ik aan bij camping Loreleiblick. Hier leidde het mooie gezang van een mooie maar schaarsgeklede dame tot schipbreuk van menig schipper. Er moet een mooi beeld bij de hoge rots aan de overkant van de rivier staan. Ik heb het echter niet gezien. Na een voortreffelijke douche voor het eerst zelf een potje gekookt.


Dinsdag 27 mei 2008
Dag 4: St. Goar – Oppenheim
Afstand: 85 km

Weer een reisje langs de Rijn. Althans tot de helft van de etappe volgt de route de rivier. Daarna door de heuveltjes van Rheinessen en dan weer naar Nierstein aan de rivier. Ik wordt als ik stop ingehaald door een jonger paar lange afstandfietsers. Zij blijven voor mij op ca. 250 tot 500 meter een mooi richtpunt. Ze hebben een lekkere snelheid en ik blijf ze tot Bingen volgen. Het schiet lekker op.

In Bingen laat ik ze gaan en kijk even rond in de oude binnenstad. Bingen is bekend van Hildegard van Bingen. Een vrouw die filosofe, politica en musicus was. Ze was raadgever van de paus, bestuurde een klooster en maakte muziek die de tand des tijds heeft overleefd. Als ik een park mijn broodjes wil eten mag ik er niet in want het is privégebied. Tussen Bingen en Inglesheim is het een beetje troosteloos gebied. Daarna volg ik leuke weggetjes een fietspad wat is aangelegd op een oude spoorbaan. Heerlijk, nooit te steil omhoog.
Voor ik weer aan de Rijn kom moet ik nog wel een paar kuitenbijtertjes over waaronder eentje van enkele honderden meter 10 %. Dan begint de afdaling naar de Rijn. Ik zoef naar beneden en kom aan in Nierstein. Twee kilometer verder in Oppenheim blijkt de camping alleen voor leden te zijn met vaste staanplaatsen. Van de Horecagelegenheid ernaast mag ik de tent achter een volleybalveldje zetten. Geen douche, maar wel toiletten en een wastafel met koud water in een gebouwtje van de gemeente bij een strandje aan de Rijn.

´s Avonds kennis gemaakt met Pierre en Raymond. Beiden geboren in Maastricht maar gemigreerd naar Rotterdam en de Flevopolder zijn ook op weg naar Rome. Een van hen kan erg moeilijk lopen. Zijn blessure, die hij voor vertrek al had, wordt minder tijdens het fietsen. Ik hoop dat hij goed de Alpen over komt.

Woensdag 28 mei 2008
Dag 5 : Oppenheim – Sriesheim
Afstand: 85 km

Eerst iets over het weer. Het is prima. De afgelopen dagen kon ik telkens met korte broek vertrekken en bleef het droog. ´s Nachts heeft het regelmatig geregend maar daar heb ik geen last van gehad.

Opstaan met een koud water is niets voor mij. Het ontbijt op een bankje aan de Rijn met een schitterend uitzicht maakte veel goed. Afgelopen nacht wel wat last gehad van herriemakende jeugd en boten die op volle kracht door bocht laveerden. Toch redelijk geslapen.
Ik rijd terug naar Sriesheim om daar het veer naar de overkant te nemen. Snel daarna kom ik een vogelgebied. Veel vogels zie ik niet. Horen doe ik ze wel. In een tweede natuurgebied word ik verrast door laag overvliegende ooievaars. Ik rijd fout en kom uit bij een supermarkt. Daar tref Pierre en Raymond weer. De route liep langs de andere kant van de supermarkt.
Vanaf dit punt laat de route te wensen over. Ik rijd regelmatig verkeerd. Soms door mijn eigen stomme schuld, maar regelmatig ook heeft Reitsma (routeschrijver) het gedaan.
Ik kom nog even terug bij de Rijn. Voorlopig voor het laatst. Vier kilometer industrie en stof. Ik ga verder door een landbouwgebied. De heuvels liggen links van me. Af en toe kom ik door een stukje bos. Het is lekker fietsen, alleen de kwaliteit van het wegdek laat te wensen over.
Even na Weinheim heb ik een kuil niet goed gezien. Een `ping` en ik weet hoe laat het is: een kapotte spaak.
In Sriesheim is een fietsenmaker maar die is woensdagmiddag dicht. Naar de camping.
Om half drie zat deze fietsdag erop. Nog even naar het dorp geweest. ´s avonds lekker gelezen.

Donderdag 29 mei 2008
Dag 6: Sriesheim - Grotzingen bij Karlsruhe
Afstand: 85 km

Eerst naar de fietsmaker. De man geeft aan niet te kunnen beloven het wiel voor de middag te kunnen maken. Ik stem toch in en haal zelf het wiel uit de fiets. En wacht voor de winkel op een stoepje. Een half uur later is alles weer gereed voor de reis. Naar Heidelberg is maar een stukje. Via de VVV het internetcafé is snel gevonden. Het is echter schreeuwend duur en de computer weigert mijn fototoestel te herkennen. Na zo goed als het gaat de verhalen bijgewerkt te hebben, trek ik verder. Eerst heb ik nog wel een rondje gemaakt door het mooie deel van Heidelberg.

Na deze stad komen er steeds meer mooie lange stukken bos. Vaak is er goed asfalt. Ook de aangereden gravelpaden zijn veel beter als de landbouwwegen van een dag geleden. Tussen de bossen liggen dorpjes en soms moet ik langs een stukje drukkere weg.

Lorsch is een mooi stadje met een mooi barok kasteel. Ik blijf er even.

Ondanks dat ik laat vertrokken ben en de pauzes in Lorsch en Heidelberg kom ik toch nog goed op tijd aan. Vanaf de camping Truus gebeld en lekker bijgekletst. Ze is alleen de kids zijn naar Pinkpop.


Karlsruhe: Op een goede dag is een koning of keizer Karl in het bos vermoeid in slaap gevallen en heeft daar een mooie droom van een kasteel gehad. Dromen moet je waarmaken dacht hij. Op die plaats bouwde hij een kasteel, de stad erbij is later ontstaan.


Op de camping staan Hans en Coby van Rooy uit Appingedam. Gezellig wat staan praten. `s nachts noodweer. Wind en hagelstenen van zeker 3 cm doorsnee. In het golfplatendak van het campingrestaurant zaten veel gaten. De tent is heel gebleven. De stenen klonken echt als een salvo schoten op de tent.