Oraniënroute 20120
Door: theodamen
Blijf op de hoogte en volg theo
12 Juni 2010 | Duitsland, Bad Arolsen
Oranjeroute, Van Nassau an der Lahn naar Bad Arolsen
mei 2010, totaal ca. 445 km.
Nassau an der Lahn – Limburg
Datum: zaterdag 01-05-2010
Kilometers: 45
Met de auto vroeg vertrokken uit Weert. Na een reisje zonder problemen ben ik om ongeveer half 12 in Nassau. Ik overweeg mijn auto daar op de camping te plaatsen. Een blik op de onverzorgde camping doet me daarvan af zien. Ik laat de auto na navraag bij het toeristenbureau achter bij het zwembad. Ze denken dat het daar wel kan. Ze geven me geen garanties, maar er zijn geen activiteiten waarvoor de auto in de weg staat.
Ik steek de rivier de Lahn over en begin meteen aan een kort stevig klimmetje, zeker zo’n 12 procent. Daarna is het pad vlak en loopt langs de rivier. Na een paar kleine bultjes in het pad bereik ik klooster Arnestein. Het is er druk. De parkeerplaats staat vol. Ik kijk even rond maar ga snel weer verder.
Na een grote bocht in de rivier klim ik naar kasteel Laurenburg, gebouwd rond 1100. De weg is steil en ook na het kasteel gaat het verder omhoog van de rivier af. De klim is zwaar en zal nog een tijdje doorwegen. Na een dorp schiet ik in een mooie afdaling als een pijl omlaag, terug naar de rivier de Lahn en trek verder via Diez, een oud Oranje stadje (Nassau Diez) naar Limburg, mijn einddoel voor vandaag.
Ik vind vrij snel de camping want deze is goed aangegeven op de kaart. De campinghoudster vind het prima dat ik de auto de rest van de week daar parkeer. Met de boemeltrein keer ik terug naar Nassau voor de auto. Om zeven uur zit ik in Limburg weer op de camping aan het bier en een veel te zoute schnitzel.
Limburg – Wetzlar
Datum 02-05-2010
Kilometers: 85
Het is net als gisteren droog maar fris. Er staat een behoorlijk windje tegen. Ik zie heel veel van de rivier de Lahn vandaag. Soms zijn het mooie paden, geasfalteerd of steenslag. Ik rijd ook door industrieterreinen. Niet alles is even mooi.
Ik gebruik mijn lunch in Weilburg. Er is hier een scheepstunnel. Er wordt een grote lus in de Lahn afgestoken met een tunnel onder de rotsen door met daarin verschillende sluizen. Ik blijf even kijken. Ze zijn aan het spuien om een aantal wedstrijdkano’s op de lagergelegen rivier te krijgen.
Ik klim verder naar het Slot van Weilburg. In de schitterende kasteeltuin eet ik mijn lunch en krijg ik de eerste regen in deze tocht.
Er volgen wat minder mooie stukjes. Ze worden goed gemaakt door kasteel Braunfels. Ik rijd door een mooie dal naar dit plaatsje wat een paar kilometer van de route afligt. De klim na het kasteel is niet lang maar wel super steil. Ik moet een paar keer pauzeren maar kom wel fietsend boven. Het is een mooi middeleeuws kasteel. Alles duidt erop dat het in de strijd verdedigt moest kunnen worden. Er is een kleine sobere slotkerk.
In Wetzlar moet ik even vragen naar de camping. Ik vindt hem snel zodat ik tijd over heb om even terug te gaan naar de stad om de het centrum en de kerk (hoeveel stijlen krijg je in een gebouw?) te bekijken. Het Goethehuis kan ik niet snel genoeg vinden. Ik eet een pizza. In plaats van de halve liter bier kies ik nu voor een klein bier met een glas bronwater. Met deze dorst blijf je daar wel helderder bij.
Ik had vandaag Dillenburg willen halen. Dat was een verkeerde planning. Ik merk bovendien dat de vele niet verharde paden en de stevige wind het gemiddelde ook behoorlijk doen dalen. Ik moet er vanuit gaan dat ik niet woensdag maar pas donderdag in Bad Arolsen zal zijn. Dat is de langzame planning dus.
Wetzlar – Siegen
Datum 03-05-2010
Kilometers: 95
Wat een lastige dag! Hoe kom ik Wezlar uit? Ik rijd een paar keer fout. Het eerste stuk loopt langs een grote drukke weg met een fietspad. In Herborn heb ik kort het plaatsje even bekeken. Ook in Dillenburg kijk ik wat langer rond en gebruik ik mijn lunch. Ondertussen is het gaan regenen. De rest van de dag blijft het nat op een paar korte pauze na.
Vanaf Wetzlar stijgt de route. Vanochtend was dit beperkt langs het riviertje de Dill. Vanmiddag stijgt het sneller. Vanaf Steinbach wordt het terrein mooier maar het pad slechter. De aarde paden worden zompiger. De steenslag op andere paden wordt steeds groffer. De keien zijn zo groot als eieren. Fijn terrein voor een mountainbike, minder voor een volgeladen randonneur. Het is een schitterend bos. Ik zie eekhoorns, een groenling, merels, een Vlaamse gaai en veel kool- en pimpelmezen. Verschillende keren hoor en of zie ik een buizerd. Ik kom op een steile moeilijke helling. Het pad is meer een keienhoop. Ik moet eraf en duw de fiets de helling op. De routebeschrijving laat me hier in de steek. Er zou hier geen steile helling zijn. Ik weet beter.
Ik merk terwijl ik loop iets raars aan mijn achterrem. Een remblok is weg, de ander is gedeeltelijk los uit zijn huis. De borgpennen zijn alle twee weg. Ik kan alles repareren, maar ben niet helemaal tevreden over de borgpen van de linkerschoen. Hier moet ik het nog even met de fietsenmaker over hebben, die had namelijk net nieuwe remschoenen geplaatst.
Ik kom zeiknat in Siegen aan. In de middag heeft het bijna voortduren flink geregend. De laatste paar kilometer laat ik de route voor wat het is. Ik moet over een modderpad naar beneden maar ik vind het te link. Ik volg de wat drukke grotere weg die voortdurend licht daalt. Op de grote plaat knal ik de stad binnen om daarna op heel klein verzet te klimmen naar het centrum. Het toeristenbureau is al dicht. Mensen helpen me gevraagd en ongevraagd naar een gasthof. Gasthof Maier is redelijk in prijs, heeft redelijke kamers, is erg gezellig, een heel erg vriendelijke bediening en een zalige schnitzel jägerart Hubertus.
Siegen – Bad Erleburg
Datum: dinsdag 04-05-2010
Kilometers: 80
Het is gelukkig droog. De route klopt niet. De eerste 10 kilometer lopen over een fietspad langs een drukke weg naar Freudenberg. De weg zou moeten dalen maar stijgt in werkelijkheid. Als ik de weg verlaat dalen de volgende ca. 10 kilometers naar Kreuztal. Volgens het boekje zouden ze moeten stijgen. De weg is inmiddels verandert in een pad langs een beek, soms verhard soms hard zand, wat nat is. Er valt vandaag overigens maar weinig regen. Onderweg koop ik nieuwe remblokken met borgpennen.
Ik ben op weg naar het hoogste punt van de route, ca. 500 meter en zie er wat tegen op.. De weg klim gestaag maar het is voorlopig goed te doen. Wel ligt het gemiddelde vrij laag. Hoe laag kan ik niet zeggen want sinds de eerste regen van maandag heeft mijn kilometer teller de kuren.
Voorbij Hilchenbach waarschuwt het boekje voor een heel slecht pad berg op. Voor ik dat deel bereik is het zandpad voor mij al niet meer te fietsen. Ik loop naar de grotere weg en klim in ongeveer 4 kilometer naar het skioord Lützel. De weg is niet te stijl en het inhalend verkeer, met name vrachtwagens, haalt me met respect in. De fijne klim viel erg mee.
Boven is het koud. Had ik maar handschoenen meegenomen. Mijn voeten zijn nat van de regen van de regen van gisteren. Ze protesteren de hele dag. Ik schiet een imbiss binnen en voor ruim 4 euro eet ik frites met braadworst en drink koffie en cola. Zo, warm eten heb ik vandaag gehad.
Ik daal over een maar deels verhard pad door de mooie vallei van de Eder. Op een bepaald moment wordt het pad snel slechter en moet ik met mijn fiets door een zijbeekje. Ik houd mijn voeten droog doordat er grote stenen in het water liggen. Het pad gaat voornamelijk omlaag maar het zand en wat lichte regen zorgen ervoor dat ik de snelheid niet kan laten oplopen .Het duurt even, maar uiteindelijk vind ik een gasthof aan de rand van Bad Erleburg. Een eerdere gasthof leek te duur en lag t ever in de negorij. Een pension was opgeheven. Een hotel was volledig afgehuurd door een wegenbouwbedrijf. De Lidl is vlakbij. Wat spullen gehaald en verder die avond op mijn kamer gebleven. Veel wassen. Verwarming open en alles drogen.
Bad Erleburg – Asel Sud
Datum: woensdag 05-05-2010
Kilometers: 85
‘s Morgens sta ik in een lege ontbijtzaal. Er is gedekt maar er is geen personeel en dus ook geen koffie. Even rondgekeken maar er is niemand te vinden. Dan maar zonder. Mevrouw verontschuldigt zich later. Ze had me moeten zien op mijn route van kamer naar eetzaal maar ze heeft me gemist. Het hotel was niet duur, maar desondanks is het geen aanrader.
Ik klim naar het slot in Bad Erleburg. Het is mooi maar niet bijzonder speciaal. Lastig dat al die kastelen boven op bergen liggen. Ik blijf het riviertje de Eder verder de hele dag volgen door een heel mooi dal. De plaatsjes zijn niet indrukwekkend, maar het landschap is des te mooier. De weilanden staan vol paardenbloemen. De velden vol met koolzaad. De zon schijn af en toe en ze geeft de omgeving vrolijke kleuren. Ze geeft geen warmte. De weg klimt soms langs de wanden van het dal omhoog wat mooie vergezichten geeft.
In Dodenau weet ik juist dat ene bankje te vinden. In de zon en uit de wind. Ik blijf wat langer zitten en geniet van de beperkte warmte. De route slingert met de rivier verder. Tussen Rennertehausen en Battenberg moet ik diep in de beugel. De wind heeft vrij spel in het brede dal. In Battenberg eet ik een broodje met braadworst. Aan een tafeltje naast me verslikt iemand zich degelijk. Het loopt goed af.
Steeds verder langs de Eder. De weg daalt licht en ik kom goed vooruit. Mijn einddoel vandaag is Asel Süd aan de Eder-Stausee. Ik wil graag weer kamperen want het is de hele dag al droog. Vlak voor het stuwmeer zie ik een leuke camping maar besluit toch door te rijden.
Asel Süd is niet meer als een camping en drie boerderijen. Ook de camping is een boerderij. Bij het ontstaan van het stuwmeer, begin vorige eeuw, hebben ze de gebouwen steen voor steen afgebroken beneden in het dal en op zijn huidige plaats weer opgebouwd. Het ziet er nu slecht en verwaarloosd uit. Pak een bulldozer en douw het maar terug het meer in.
Er is ook een eethuisje waar ik een minder geslaagde schnitzel eet. Wellicht had de kok er de pee in omdat hij maar voor twee mensen moest komen koken. Een andere man wilde frites met braadworst. Na het eten ga ik nog een stukje wandelen over een bosweg langs het meer.
Ik lig vroeg in mijn tent.
Asel Sud – Bad Arolsen
Datum – donderdag 06-05-2010
Kilometers: 55
’s Nacht wordt ik wakker van de regen. Voor mijn gevoel blijft het uren regenen. Niet erg hard. IK heb het idee dat het niet op zal houden. ’s Morgens maak ik geen koffie en eet wat brood in de tent. Als ik mijn tassen inpak wordt het droog. Mooi, dan hoef ik mijn tent niet in de regen af te breken.
Het blijft de eerste uren nagenoeg droog. Het miezert af en toe. Ik volg de weg rond het meer. Plotseling sta ik na een bocht oog in oog met een klein hertje. Het dier is ook snel weer verdwenen in het struikgewas. De weg is bochtig en het zijn heel wat kilometers voordat ik bij Waldeck het meer met een zware klim achter me laat. Het is intussen harder gaan regenen en ik ben al behoorlijk nat als ik een tosti eet in een motorcafé boven aan de helling.
De route is lastig. Veel klimmetjes in de voortdurend neervallende regen. Vlak voor het hoogste punt in de route vandaag rijd ik fout. Ik merk het te laat en besluit via de grote weg weer terug te gaan naar de volgende plaats op de route. Het regent nu vol op. Ik daal af een mooi bos in maar het pad is zwaar en moeilijk te berijden. Ook twijfel ik soms of ik wel goed zit. Als ik op de kaart zie dat het bospad een grote omweg maakt kiest ik voor de grote weg die ik na een steile afdaling bereik. Er resten nog wat lastige bulten voor ik Bad Arolsen bereik. Bij het toeristenbureau vind ik snel een kamer vijfhonderd meter verderop, vlak bij het slot.
Later die middag bekijk het slot en loop door de lange winkelstraat naar het station. Daar is niemand meer aanwezig en kan ik dus geen reservering maken voor mijn fiets. Die is waarschijnlijk wel nodig. Terug in hotel ben ik weer doornat.
Weer naar huis
Datum: vrijdag 07-05-2010
Bij het ontbijt vertelt de Nederlandse eigenaar uit Drachten over de teloorgang van Bad Arolsen. Eigenlijk is het een dorp met stadsrechten met ongeveer 8500 inwoners. Er is nu een nieuwe jonge burgemeester die weer aan de weg timmert maar eerst de schuld van zijn voorganger, 40 miljoen, moet oplossen. We zijn het eens dat de streek bij mooi weer mooie frisse kleuren heeft maar bij regen ook snel wat deprimeert. Hij hoop dat het snel weer mooi weer. Het is slecht geweest en de inkomsten waren navenant.
Op het station kan ik nog steeds reservering maken voor mijn fiets. Volgens de behulpzame mevrouw is de fiets in de locale trein geen enkel probleem, maar in de intercity verwacht zij mogelijk een probleem. In Kassel krijg ik aan het loket te horen dat ik een dag tevoren had moeten reserveren. Mevrouw verkoopt me wel een kaartje voor de fiets met de garantie dat als ik niet mee kan ik het terug kan brengen. In de trein is het geen enkel probleem. In de fietswagon is er plaats voor ca. 15 fietsen. 1 plaats is bezet.
Bij de overstap in Gieen schiet mijn voet weg en land ik met enkel op de treerand bij het instappen in de trein. Het blijft de rest van de dag pijn doen. Met deze laatste trein kom ik weer in Limburg, waar ik terugpeddel naar de camping. Ik moet even wachten tot de campinghoudster terug is van haar middagpauze.
Na wat files en keer fout rijden ben ik om ongeveer zeven uur weer thuis.
mei 2010, totaal ca. 445 km.
Nassau an der Lahn – Limburg
Datum: zaterdag 01-05-2010
Kilometers: 45
Met de auto vroeg vertrokken uit Weert. Na een reisje zonder problemen ben ik om ongeveer half 12 in Nassau. Ik overweeg mijn auto daar op de camping te plaatsen. Een blik op de onverzorgde camping doet me daarvan af zien. Ik laat de auto na navraag bij het toeristenbureau achter bij het zwembad. Ze denken dat het daar wel kan. Ze geven me geen garanties, maar er zijn geen activiteiten waarvoor de auto in de weg staat.
Ik steek de rivier de Lahn over en begin meteen aan een kort stevig klimmetje, zeker zo’n 12 procent. Daarna is het pad vlak en loopt langs de rivier. Na een paar kleine bultjes in het pad bereik ik klooster Arnestein. Het is er druk. De parkeerplaats staat vol. Ik kijk even rond maar ga snel weer verder.
Na een grote bocht in de rivier klim ik naar kasteel Laurenburg, gebouwd rond 1100. De weg is steil en ook na het kasteel gaat het verder omhoog van de rivier af. De klim is zwaar en zal nog een tijdje doorwegen. Na een dorp schiet ik in een mooie afdaling als een pijl omlaag, terug naar de rivier de Lahn en trek verder via Diez, een oud Oranje stadje (Nassau Diez) naar Limburg, mijn einddoel voor vandaag.
Ik vind vrij snel de camping want deze is goed aangegeven op de kaart. De campinghoudster vind het prima dat ik de auto de rest van de week daar parkeer. Met de boemeltrein keer ik terug naar Nassau voor de auto. Om zeven uur zit ik in Limburg weer op de camping aan het bier en een veel te zoute schnitzel.
Limburg – Wetzlar
Datum 02-05-2010
Kilometers: 85
Het is net als gisteren droog maar fris. Er staat een behoorlijk windje tegen. Ik zie heel veel van de rivier de Lahn vandaag. Soms zijn het mooie paden, geasfalteerd of steenslag. Ik rijd ook door industrieterreinen. Niet alles is even mooi.
Ik gebruik mijn lunch in Weilburg. Er is hier een scheepstunnel. Er wordt een grote lus in de Lahn afgestoken met een tunnel onder de rotsen door met daarin verschillende sluizen. Ik blijf even kijken. Ze zijn aan het spuien om een aantal wedstrijdkano’s op de lagergelegen rivier te krijgen.
Ik klim verder naar het Slot van Weilburg. In de schitterende kasteeltuin eet ik mijn lunch en krijg ik de eerste regen in deze tocht.
Er volgen wat minder mooie stukjes. Ze worden goed gemaakt door kasteel Braunfels. Ik rijd door een mooie dal naar dit plaatsje wat een paar kilometer van de route afligt. De klim na het kasteel is niet lang maar wel super steil. Ik moet een paar keer pauzeren maar kom wel fietsend boven. Het is een mooi middeleeuws kasteel. Alles duidt erop dat het in de strijd verdedigt moest kunnen worden. Er is een kleine sobere slotkerk.
In Wetzlar moet ik even vragen naar de camping. Ik vindt hem snel zodat ik tijd over heb om even terug te gaan naar de stad om de het centrum en de kerk (hoeveel stijlen krijg je in een gebouw?) te bekijken. Het Goethehuis kan ik niet snel genoeg vinden. Ik eet een pizza. In plaats van de halve liter bier kies ik nu voor een klein bier met een glas bronwater. Met deze dorst blijf je daar wel helderder bij.
Ik had vandaag Dillenburg willen halen. Dat was een verkeerde planning. Ik merk bovendien dat de vele niet verharde paden en de stevige wind het gemiddelde ook behoorlijk doen dalen. Ik moet er vanuit gaan dat ik niet woensdag maar pas donderdag in Bad Arolsen zal zijn. Dat is de langzame planning dus.
Wetzlar – Siegen
Datum 03-05-2010
Kilometers: 95
Wat een lastige dag! Hoe kom ik Wezlar uit? Ik rijd een paar keer fout. Het eerste stuk loopt langs een grote drukke weg met een fietspad. In Herborn heb ik kort het plaatsje even bekeken. Ook in Dillenburg kijk ik wat langer rond en gebruik ik mijn lunch. Ondertussen is het gaan regenen. De rest van de dag blijft het nat op een paar korte pauze na.
Vanaf Wetzlar stijgt de route. Vanochtend was dit beperkt langs het riviertje de Dill. Vanmiddag stijgt het sneller. Vanaf Steinbach wordt het terrein mooier maar het pad slechter. De aarde paden worden zompiger. De steenslag op andere paden wordt steeds groffer. De keien zijn zo groot als eieren. Fijn terrein voor een mountainbike, minder voor een volgeladen randonneur. Het is een schitterend bos. Ik zie eekhoorns, een groenling, merels, een Vlaamse gaai en veel kool- en pimpelmezen. Verschillende keren hoor en of zie ik een buizerd. Ik kom op een steile moeilijke helling. Het pad is meer een keienhoop. Ik moet eraf en duw de fiets de helling op. De routebeschrijving laat me hier in de steek. Er zou hier geen steile helling zijn. Ik weet beter.
Ik merk terwijl ik loop iets raars aan mijn achterrem. Een remblok is weg, de ander is gedeeltelijk los uit zijn huis. De borgpennen zijn alle twee weg. Ik kan alles repareren, maar ben niet helemaal tevreden over de borgpen van de linkerschoen. Hier moet ik het nog even met de fietsenmaker over hebben, die had namelijk net nieuwe remschoenen geplaatst.
Ik kom zeiknat in Siegen aan. In de middag heeft het bijna voortduren flink geregend. De laatste paar kilometer laat ik de route voor wat het is. Ik moet over een modderpad naar beneden maar ik vind het te link. Ik volg de wat drukke grotere weg die voortdurend licht daalt. Op de grote plaat knal ik de stad binnen om daarna op heel klein verzet te klimmen naar het centrum. Het toeristenbureau is al dicht. Mensen helpen me gevraagd en ongevraagd naar een gasthof. Gasthof Maier is redelijk in prijs, heeft redelijke kamers, is erg gezellig, een heel erg vriendelijke bediening en een zalige schnitzel jägerart Hubertus.
Siegen – Bad Erleburg
Datum: dinsdag 04-05-2010
Kilometers: 80
Het is gelukkig droog. De route klopt niet. De eerste 10 kilometer lopen over een fietspad langs een drukke weg naar Freudenberg. De weg zou moeten dalen maar stijgt in werkelijkheid. Als ik de weg verlaat dalen de volgende ca. 10 kilometers naar Kreuztal. Volgens het boekje zouden ze moeten stijgen. De weg is inmiddels verandert in een pad langs een beek, soms verhard soms hard zand, wat nat is. Er valt vandaag overigens maar weinig regen. Onderweg koop ik nieuwe remblokken met borgpennen.
Ik ben op weg naar het hoogste punt van de route, ca. 500 meter en zie er wat tegen op.. De weg klim gestaag maar het is voorlopig goed te doen. Wel ligt het gemiddelde vrij laag. Hoe laag kan ik niet zeggen want sinds de eerste regen van maandag heeft mijn kilometer teller de kuren.
Voorbij Hilchenbach waarschuwt het boekje voor een heel slecht pad berg op. Voor ik dat deel bereik is het zandpad voor mij al niet meer te fietsen. Ik loop naar de grotere weg en klim in ongeveer 4 kilometer naar het skioord Lützel. De weg is niet te stijl en het inhalend verkeer, met name vrachtwagens, haalt me met respect in. De fijne klim viel erg mee.
Boven is het koud. Had ik maar handschoenen meegenomen. Mijn voeten zijn nat van de regen van de regen van gisteren. Ze protesteren de hele dag. Ik schiet een imbiss binnen en voor ruim 4 euro eet ik frites met braadworst en drink koffie en cola. Zo, warm eten heb ik vandaag gehad.
Ik daal over een maar deels verhard pad door de mooie vallei van de Eder. Op een bepaald moment wordt het pad snel slechter en moet ik met mijn fiets door een zijbeekje. Ik houd mijn voeten droog doordat er grote stenen in het water liggen. Het pad gaat voornamelijk omlaag maar het zand en wat lichte regen zorgen ervoor dat ik de snelheid niet kan laten oplopen .Het duurt even, maar uiteindelijk vind ik een gasthof aan de rand van Bad Erleburg. Een eerdere gasthof leek te duur en lag t ever in de negorij. Een pension was opgeheven. Een hotel was volledig afgehuurd door een wegenbouwbedrijf. De Lidl is vlakbij. Wat spullen gehaald en verder die avond op mijn kamer gebleven. Veel wassen. Verwarming open en alles drogen.
Bad Erleburg – Asel Sud
Datum: woensdag 05-05-2010
Kilometers: 85
‘s Morgens sta ik in een lege ontbijtzaal. Er is gedekt maar er is geen personeel en dus ook geen koffie. Even rondgekeken maar er is niemand te vinden. Dan maar zonder. Mevrouw verontschuldigt zich later. Ze had me moeten zien op mijn route van kamer naar eetzaal maar ze heeft me gemist. Het hotel was niet duur, maar desondanks is het geen aanrader.
Ik klim naar het slot in Bad Erleburg. Het is mooi maar niet bijzonder speciaal. Lastig dat al die kastelen boven op bergen liggen. Ik blijf het riviertje de Eder verder de hele dag volgen door een heel mooi dal. De plaatsjes zijn niet indrukwekkend, maar het landschap is des te mooier. De weilanden staan vol paardenbloemen. De velden vol met koolzaad. De zon schijn af en toe en ze geeft de omgeving vrolijke kleuren. Ze geeft geen warmte. De weg klimt soms langs de wanden van het dal omhoog wat mooie vergezichten geeft.
In Dodenau weet ik juist dat ene bankje te vinden. In de zon en uit de wind. Ik blijf wat langer zitten en geniet van de beperkte warmte. De route slingert met de rivier verder. Tussen Rennertehausen en Battenberg moet ik diep in de beugel. De wind heeft vrij spel in het brede dal. In Battenberg eet ik een broodje met braadworst. Aan een tafeltje naast me verslikt iemand zich degelijk. Het loopt goed af.
Steeds verder langs de Eder. De weg daalt licht en ik kom goed vooruit. Mijn einddoel vandaag is Asel Süd aan de Eder-Stausee. Ik wil graag weer kamperen want het is de hele dag al droog. Vlak voor het stuwmeer zie ik een leuke camping maar besluit toch door te rijden.
Asel Süd is niet meer als een camping en drie boerderijen. Ook de camping is een boerderij. Bij het ontstaan van het stuwmeer, begin vorige eeuw, hebben ze de gebouwen steen voor steen afgebroken beneden in het dal en op zijn huidige plaats weer opgebouwd. Het ziet er nu slecht en verwaarloosd uit. Pak een bulldozer en douw het maar terug het meer in.
Er is ook een eethuisje waar ik een minder geslaagde schnitzel eet. Wellicht had de kok er de pee in omdat hij maar voor twee mensen moest komen koken. Een andere man wilde frites met braadworst. Na het eten ga ik nog een stukje wandelen over een bosweg langs het meer.
Ik lig vroeg in mijn tent.
Asel Sud – Bad Arolsen
Datum – donderdag 06-05-2010
Kilometers: 55
’s Nacht wordt ik wakker van de regen. Voor mijn gevoel blijft het uren regenen. Niet erg hard. IK heb het idee dat het niet op zal houden. ’s Morgens maak ik geen koffie en eet wat brood in de tent. Als ik mijn tassen inpak wordt het droog. Mooi, dan hoef ik mijn tent niet in de regen af te breken.
Het blijft de eerste uren nagenoeg droog. Het miezert af en toe. Ik volg de weg rond het meer. Plotseling sta ik na een bocht oog in oog met een klein hertje. Het dier is ook snel weer verdwenen in het struikgewas. De weg is bochtig en het zijn heel wat kilometers voordat ik bij Waldeck het meer met een zware klim achter me laat. Het is intussen harder gaan regenen en ik ben al behoorlijk nat als ik een tosti eet in een motorcafé boven aan de helling.
De route is lastig. Veel klimmetjes in de voortdurend neervallende regen. Vlak voor het hoogste punt in de route vandaag rijd ik fout. Ik merk het te laat en besluit via de grote weg weer terug te gaan naar de volgende plaats op de route. Het regent nu vol op. Ik daal af een mooi bos in maar het pad is zwaar en moeilijk te berijden. Ook twijfel ik soms of ik wel goed zit. Als ik op de kaart zie dat het bospad een grote omweg maakt kiest ik voor de grote weg die ik na een steile afdaling bereik. Er resten nog wat lastige bulten voor ik Bad Arolsen bereik. Bij het toeristenbureau vind ik snel een kamer vijfhonderd meter verderop, vlak bij het slot.
Later die middag bekijk het slot en loop door de lange winkelstraat naar het station. Daar is niemand meer aanwezig en kan ik dus geen reservering maken voor mijn fiets. Die is waarschijnlijk wel nodig. Terug in hotel ben ik weer doornat.
Weer naar huis
Datum: vrijdag 07-05-2010
Bij het ontbijt vertelt de Nederlandse eigenaar uit Drachten over de teloorgang van Bad Arolsen. Eigenlijk is het een dorp met stadsrechten met ongeveer 8500 inwoners. Er is nu een nieuwe jonge burgemeester die weer aan de weg timmert maar eerst de schuld van zijn voorganger, 40 miljoen, moet oplossen. We zijn het eens dat de streek bij mooi weer mooie frisse kleuren heeft maar bij regen ook snel wat deprimeert. Hij hoop dat het snel weer mooi weer. Het is slecht geweest en de inkomsten waren navenant.
Op het station kan ik nog steeds reservering maken voor mijn fiets. Volgens de behulpzame mevrouw is de fiets in de locale trein geen enkel probleem, maar in de intercity verwacht zij mogelijk een probleem. In Kassel krijg ik aan het loket te horen dat ik een dag tevoren had moeten reserveren. Mevrouw verkoopt me wel een kaartje voor de fiets met de garantie dat als ik niet mee kan ik het terug kan brengen. In de trein is het geen enkel probleem. In de fietswagon is er plaats voor ca. 15 fietsen. 1 plaats is bezet.
Bij de overstap in Gieen schiet mijn voet weg en land ik met enkel op de treerand bij het instappen in de trein. Het blijft de rest van de dag pijn doen. Met deze laatste trein kom ik weer in Limburg, waar ik terugpeddel naar de camping. Ik moet even wachten tot de campinghoudster terug is van haar middagpauze.
Na wat files en keer fout rijden ben ik om ongeveer zeven uur weer thuis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
