Dag 12 Marnay – Chatillon 105 km.

Vannacht heb ik een ongevalletje gehad. Toen ik de tent uit ging ben ik voordat ik mijn sandalen aan had met mijn voet op een haring gaan staan. Ik heb nu een wondje onder mijn voet. Op zich niet verontrustend maar ik wil voorkomen dat het gaat infecteren. In mijn nieuwe verbandgaasje zit doekjes hiervoor. Maandag ga ik betadine halen bij de drogist.

Ik heb er bij het fietsen geen last van. Lopen gaat een beetje moeilijk.

Ik ben vroeg weg, het wordt 37 graden vandaag en ik wil het grootste deel van de kilometers gefietst hebben voordat het echt heet wordt. Het is heerlijk fietsen in de vroege ochtend. De korte hellingen liggen me goed.

In Arc-en-Senans staat een bijzonder gebouwencomplex. Voor het winnen van zout zou er hier een nieuwe industriële samenleving gevormd worden volgens de modernste inzichten van ca. 1770. Allemaal heel verlicht maar toen de fabrieken klaar waren is men niet meer toegekomen aan de huisvesting van de arbeiders. De gebouwen staan in een cirkel van ca 250 meter. Ik had hier graag willen kijken maar het lekker kunnen fietsen in de frisse ochtend en de toegangsprijs gaven de doorslag.

De omgeving verandert. Er komen meer wijngaarden en zonnebloemvelden.

Ik kruis hier nog een paar rivieren, waaronder de Doubs. In Osselle zijn er druipsteengrotten. Ik neem niet de tijd om ze te bekijken.

De naam groene route is hier erg terecht gekozen. Ik kruis voortduren mooie bossen en uitgebreide landerijen. Het aantal dorpjes en stadjes is beperkt.

Het is bijna 13.00 uur en ik moet kiezen. Voor me ligt een van de zwaardere hellingen van deze tocht. De zon brand, het is heet. Ik kan in Poligny een hotel nemen. De camping municipal is dicht, er is misschien een nieuwe. Boven na de klim ligt ook een camping maar deze krijg ik ook niet te pakken. Het internet op de telefoon laat me in de steek en het nummer wat ik heb klopt niet.

Ik begin aan de klim. Het gaar prima. Halverwege wordt ik op de foto geze door een Frans echtpaar. In de achtergrond de wijngaarden. Ook het tweede gedeelde verloopt vlot. Doordat er veel bomen staan heb ik redelijk schaduw. Net voorbij Plasne bereik ik het hoogste punt, bijna 600 meter. Er is ook een mooi uitzicht. Ik klim hier over de tenen van de Jura. Nou, het zijn wel hamertenen.

Ik verlaat de route om te gaan in te overnachten in Fay-en-Montagne. Het gaat helemaal mis. De GPS Laar het nu ook nog afweten. Ik eindig letterlijk in een wei.

Na wat logisch nadenken weet ik de camping uiteindelijk te vinden: Le Petite Chevalle Blanc.

Niemand daar wel een ouderwetse bel. Er staan een paar mobile-homes. He, het internet werkt weer. Dus bellen want ik heb nu het correcte nummer. Er wordt opgenomen. Als ik vertel wat ik wil wordt de Horn er op gegooid. Als ik nogmaals bel wordt er niet meer opgenomen. Als ik verder zoek op internet zie ik dat de camping permanent is gesloten.

Ik bel de volgende camping. Zij hebben plek. Met al het zoeken ben ik er pas om 18.00 uur.

Ik ben enigszins gesloopt aan. Het is met name de hitte die het zwaar heeft gemaakt.