Deel 1 Van Dublin naar Doolin

Aankomst Dublin

Datum: 18-05-2014

Wat een stress op het vliegveld. Bij het monteren van de trappers blijkt er bij een de schroefdraad een beetje beschadigd te zijn. Na verschillende pogingen en wat voorzichtige hulp van een schuurpapiertje lukt het toch de trapper te monteren. De rit naar de camping, 29 km in plaats van de gedachte 12km, valt tegen. Het regent, het is druk en ik wacht ongeveer evenveel tijd staand voor het stoplicht als rijdend op de fiets. Toch vind ik de camping gemakkelijk.

's Avonds heb ik nog wat inkopen gedaan in een grote supermarkt en een vieze kebab gegeten.

Het regent behoorlijk maar de tent doorstaat het glansrijk.




Eerste rustdag:

Dublin

Datum: 19-05-14

Afstand:



Ik heb nog niet gefietst en ik neem toch al een rustdag. Ik neem vandaag de tijd om na de vlucht van gisteren wat zaken op orde te brengen. Ook de fiets moet nog een inspectiebeurt. Met name de delen die tijdens de vlucht los zijn geweest, zoals stuur, trappers en zadel worden afgesteld en opnieuw stevig vastgedraaid. Na een kleine herverdeling van de bagage ben ik klaar en vertrek met de bus naar het centrum van Dublin.

Ik ben Bob uit Nieuw Zeeland tegengekomen op de camping. Hij gaat als backpacker het hele eiland rond. Stukken met de bus, stukken te voet. We praten over van alles. Van de dierentuin in Dublin tot en met "In De Ban Van De Ring" van Tolkien. We gaan samen met de bus naar het Centrum en nemen daar afscheid op O'Connellstreet. Wellicht komen we elkaar nog tegen. Hij volgt de kust met de klok mee, ik tegen de klok in.

Ik ga Dublin centrum door. Ik koop een gastankje en nog een paar ander attributen en bezoek Dublin Castle. Dit valt tegen. The National Gallery (kunst) en het National Museum (historie) zijn beide gesloten. Jammer. Ik loop nog wel enige tijd rond op Trinity College.




Etappe 1: Dublin –Edenderry

Datum: 20-05-14

Afstand: 75 km.

Ik vertrek op tijd en probeer door het centrum van Dublin de route langs het Grand Canal op te pikken. Dit kost veel moeite. Ik bereik het kanaal met een geweldige omweg. Het kanaal was vroeger een belangrijke waterweg in midden Ierland. Voor ons is het maar een brede sloot, maar toch werd er veel over vervoerd. Het verbindt de Ierse zee met de Shannonrivier, die weer uitkomt in de Atlantische Oceaan. Op deze manier kan je dus dwars door Ierland met de boot. Vanaf de opening in 1756 tot ca. 1960 werd het meeste Guinessbier bestemd voor West-Ierland over het kanaal vervoerd. Het is mooi om te zien dat de schepen met 36 sluizen eerst omhoog en daarna weer omlaag worden gebracht. Het zijn allemaal mooie kleine sluisjes, met daarin soms mooie oude bootjes.

De route voert over soms graspaden langs het kanaal. Ze zijn door de regen moeilijk te berijden. Ik volg daarom een weg wat verder weg maar parallel aan het kanaal. Ik schiet niet erg op. Het doel vandaag is Hotel Auburn Lodge in Edenderry. Voor ik daar arriveer passeer ik nog een gebied met kleine poelen en moeras: The Bogs, een niet ontgonnen gebied met veel muggen. Vanwege de natte modderige graspaden mis ik een gedeelte van dit gebied omdat ik er de weg omheen volg.

De Auburn Lodge is in het kleine Edenderry snel gevonden, maar er is niemand thuis. Ik had gereserveerd. Als ik bel blijkt het telefoonnummer wat ik heb niet te kloppen. Op het pand is geen telefoonummer te zien. Ik heb een tijdje gewacht, en loop een paar rondjes door het dorp. Uiteindelijk ben ik bij de concurrent gaan slapen.

's Avonds heb ik nog een voortreffelijke Chinese maaltijd gegeten. Terwijl ik eet belt de eigenaar van de Auburn Lodge. Hij verontschuldigt zich want hij had de telefoon verkeerd doorgeschakeld. Hij moest weg vanwege familieomstandigheden. Ik vertel hem dat ik ander onderdak heb gevonden. Hij is gerustgesteld.





Etappe 2: Edenderry – Clonmacnoise

Datum: 21-05-2014

Afstand: 95 km.

Na een stevig Iers ontbijt ben ik op tijd weer weg. Ik volg vandaag nog bijna de hele dag het Grand Canal. Ook The Bog of Allen (moeras met meren) gaat nog een stukje door. Er was 10.000 jaar voor nodig om The Bog te vormen. In de laatste 400 jaar is 90% al weer verdwenen door turfwinning en drainage. Tegen de middag bereik ik Tullamore, de hoofdstad van Offaly County. Er is hier een kasteel wat ik even aan de buitenkant bekijk als ik een korte stop houd. Vroeger werd hier whisky gestookt en over het kanaal vervoerd naar winkels in Ierland en verder overzee. Vroeger werden ook veel passagiers tussen Dublin, Limerick en het verdere westen over het kanaal vervoerd. Ik probeer vandaag weer een paar maal de graspaden. Het resulteert in veel modder en 3 km lopen.

Vlak voor het kanaal de Shannonrivier bereikt draai ik af naar het noorden. Ik maak aan het eind vandaag en bij de start morgen een lus van ca. 35 kilometer. De belangrijkste reden daarvoor is de ruïne van Clonmacnoise. In de 6e eeuw stichtte St. Cieran hier een klooster waar de resten nog van bewaard zijn. Van de plaats heb je ook een schitterend uitzicht over de Shannonriver.

Clonmacnoise was een van de fraaiste kloosters van Ierland. Het was een van de belangrijkste kunstzinnige centra van Europa, maar werd in de 16e eeuw door de Engelsen verwoest. Het gebouw staat op de oevers van de Shannonrivier op het geografische middelpunt van Ierland.

Het uitstekend bekend staande Glebe Caravan & Camping park is niet meer. Ik neem een B&B vlak bij Clonmacnoise. Ik wandel nog een stukje en daarna krijg een heerlijke maaltijd met zalm voorgezet met ijs en een Jameson na.



Etappe 3: Clonmacnoise – Mountshannon

Datum: 22-05-2014

Afstand: 75 km.

s'Morgens ligt er een vreemd beugeltje onder mijn fiets in het washok van de B&B. Ik herken het niet en denk dat het er wel al gelegen zal hebben. Ik rijd na een lekker stevig iers ontbijt en nog wat lekkers voor onderweg naar Clonmacnoise. Ik wil het bezoeken. het blijkt pas om 10.00 uur open te gaan. Ik twijfel of ik zal wachten. Die beslissing wordt genomen door de fiets. Er zit iets om de achteras gewikkeld. Na het teruggedraaid en losgepeurd te hebben blijkt dit de snelbinder te zijn. deze is losgeschoten en vastgedraaid. Als ik goed kijk blijkt ook beschermbeugel van de deraillleur weg te zijn. Nu weet ik wat er vanmorgen in het washok lag!

Clonmacnoise is ondertussen opengegaan maar valt wat tegen. Ik denk dat de betekenis vroeger als klooster en universiteit indrukwekkender was als de restanten nu. Het maakt toch wel enige indruk.

Vandaag wordt het een dagje langs de brede Shannonrivier. Het is een van de weinige rivieren die niet op enig traject gekanaliseerd is. Als het in het najaar en de winter regent kan de rivier uitgroeien tot een brede stroom. Ik steek de rivier over bij Banagher. De rivier lijkt hier meer een aaneenschakeling van meren. Het grootste meer Lough Derg is imposant. Het is hier beter opschieten als op de graspaden langs het Grand Canal. De weg volgt de rivier op een redelijke afstand. Nergens hoef ik bang te zijn voor natte voeten. In Portumna zie ik nog een kasteel dat tot de familie The de Burgos behoorde. Zij hebben hier lang de scepter gezwaaid. Of er een link is met de mooie Spaanse stad op weg naar Santiago de Compostella weet ik niet. Het kasteel in Portumna is ook mooi maar wel heel anders als Burgos. Ik vang af en toe nog een glimp op van Lough Dergh. Pas na een korte klim bij Mountshannon zie ik het meer weer in volle glorie. Het is een meer voor watersporters en vissers. Op Holy Island vlak bij Mountshannon staan een aantal oude Keltische ruines. Misschien ga ik ze vanavond nog bezoeken.

Even later zet ik mijn tent op bij de oevers van het meer. The Lakeside Holiday Park is een chaotische camping met goede voorzieningen. De baas was er even niet, Zijn vrouw ook niet. Moeder wist de prijs niet maar kon deze zonder bril ook niet lezen. Ik moest dus zelf maar de factuur invullen. Ondertussen kwam (de ik denk dementerende) vader vragen om een nieuw boek wat hij van zoon, de baas die inmiddels was gearriveerd, niet kreeg omdat hij eerst nog 5 bladzijden uit moest lezen.

De hele dag was het droog. De camping was bijna overal zeiknat. Ik vond een redelijk plekje!

De hele avond en nacht werd de camping alleen maar natter.




Etappe 4: Mountshannon – Sixmilebridge

Datum: 23-05-2014

Afstand: 69 km.

Vannacht heeft het de hele nacht geregend. Mijn tent staat hoog en droog. Maar om mij heen is het overal zompig. bij het wassen ontmoet ik een Brit die samen met een vriend op een oude Russische motor met zijspan door Ierland toert. De motor zuipt olie en heeft maar een beperkte actieradius. We praten over mijn fietstochten en hun reizen door Nederland, Belgie en Frankrijk. We praten wat door over Wereldoorlog I en de indruk die de Westvlaamse dodenvelden op ons heeft gemaakt.

Ik vertrek langs een wat drukkere weg. Eerst ben ik wel nog even naar het mooie stille meer gaan kijken. Een tiental kilometer verder word ik een klein paadje ingestuurd met een een behoorlijke klim. De wind zit goed. Als ik boven kom krijg ik weer een schitterend uitzicht over het gehele meer. Wat een panorama! Aan het eind van het meer eet ik even wat in het windkoude Killaloe. Lang blijf ik er niet want het is afzien. Ik volg verder de Shannonrivier op een afstand en bereik vrij gemakkelijk Limerick, Ierlands derde stad. Ik lunch op een bankje met zicht op Kings Johns Castle en de Shannon.

De VVV is dicht maar ik vind wel een internetcafé. Na een tijdje wordt de Negroïde eigenaar onprettig bejegend door een groep vermoedelijk Oost-Europianen. Ook leggen ze teveel interesse aan de dag voor mijn fiets. Ik ben snel weer weg. Ik heb nog wat geslenterd door de stad met de fiets aan de hand.

In Sixmilebridge is de door mij gekozen Hostel Jamaica Inn definitief gesloten, maar ik vind vlakbij een redelijke B&B.



Etappe 5: Sixmilebridge-Doolin

Datum 24-05-2014

Afstand: 72 Km

Na weer een stevig Iers ontbijt is het tijd voor vertrek. Volgens de mevrouw van de B&B zijn er betere vooruitzichten, droog en warmer. Volgens haar vader, die kijkt naar de heuvels, gaat het nog meer regenen. Hij krijgt gelijk. Er is een koude noordenwind en na een uur gaat het regenen, meestal miezer. Het koelt zo af dat ik mijn handschoenen zelfs aantrek. Het wordt niets meer vandaag maar zeiknat word ik ook niet. Ik kijk rond in Ennis een mooi stadje met kleine winkelstraatjes, Staande lunch ik in een supermarkt en trek verder. Langzaam wordt de omgeving mooier, rotsachtiger en kaler. Ik kom in de omgeving van de Burren. Het word droog maar blijft koud.

In Doolin, een klein maar toeristisch plaatsje, fiets ik eerst door naar de pier en heb binnen 5 minuten de boottijden voor de Araneilanden en het weerbericht voor de komende dagen. Het wordt goed. De regen is gevallen. Zo krijgt ook de mevrouw van de B&B nog gelijk. Ik twijfel of ik zal kamperen want er is een goed ogende camping. Ik heb het koud, heel erg koud en kies dus voor de warmte van Doolin Hostel. Ik deel de kamer met nog 4 andere mensen. Voor een keer is dat niet erg.

's Avonds gegeten bij O'Conners met live music. Met een jonge Amerikaan bespreek ik de situatie in de wereld. Hij was heel benieuwd hoe wij in Europa tegen de acties van de Amerikanen aankeken. Hij vind zelf dat Amerika te veel de politieagent speelt. Vroeger was ik het met hem eens. De Amerikanen behandelden Centraal-Amerika als hun achtertuin door er verschrikkelijke dictators neer te zetten. Voor het Midden-Oosten is het heel anders, al vind ik wel dat de Amerikanen de VN-resoluties moeten respecteren.






Etappe 6: De Aran Eilanden

Datum: 25-05-14

Afstand 18 kilometer.

Ik begin 's morgens met een lekkere wandeling. De boot naar de Aran-eilanden vertrekt pas laat. Na een beetje mager ontbijt ga ik op weg naar de boot. Deze zou om ca. 10.30 vertrekken maar het wordt uiteindelijk bijna 11.30. De tijd op het eiland wordt daardoor erg kort. Na aankomst heb ik een paar boodschappen gedaan en daarna meteen doorgefietst naar het Fort Dun Angus. (Voor Levi het kasteel van de piraat). Voordat je er echt bent moet je ook nog een half uurtje wandelen, maar het is wel een mooie wandeling. Het fort is indrukwekkend vooral de ligging bovenop een bijna 200 meter hoge loodrechte klif. Ik durf met mijn hoogtevrees de afgrond maar tot enkele meters te naderen. Het uitzicht is schitterend. In de diepte rollen de golven op de voet van het eiland. Verder weg zijn een paar scheepjes te zien. Na het fort ga ik weer terug naar de boot er is te weinig tijd om nog iets anders te bezichtigen.

Ik heb Sabine nog gebeld om Jennifer te feliciteren met haar communie. Jammer dat ik daar niet bij kan zijn. Ik ga weer met de boot terug naar Doolin. Het was redelijk koud maar wel droog en zonnig. Op een afstand gekeken vanaf zee naar de Cliffs of Mohr. Die zie ik overmorgen ook nog.

Terug in de hostel heb ik mijn eigen potje gekookt. Ik ben nog even naar de kroeg geweest. Een Ier die ik 's morgens tijdens het wandelen tegenkwam had beloofd dat hij nog meer informatie over Cork zou geven. Het was erg druk en warm maar hij was er niet.



Etappe 7: Rondje De Burren

Datum 26-05-2014

Afstand 62 km

Eerst heb ik in de hostel de was gedaan. Dat was na de eerste week wel nodig. Daarna vertrek ik met mooi weer langs een verschrikkelijk mooie kust naar het noorden. Het weer is helder en over zee kan ik Galway zien liggen. Hoe verder ik ga hoe kaler het wordt. Er zijn hele gebieden met kale rotsen: The Burren/

Een soldaat van Cromwel omschreef De Burren: "It's a God forsaken country with no wood to hang a man, no water to drown him and no earth to burry him."

Het regenwater slijt diepe rechte voren in het kalksteen. Er groeien geen bomen en maar weinig planten. Soms zijn er kleine paarse en witte bloemetjes die heftig weerstand bieden aan de kaalheid. Na de vuurtoren bij Tor Head kom ik Ballyvaughan. Een groene oase aan de kust, waar ik lunch. Dan begint een klim naar de hoge burren. Gaandeweg keer ik weer terug naar de kaalheid. Ik bezoek een klein hunebedje wat heel erg oud moet zijn. Wel mooi maar niet spectaculair. Via mooie steile binnenweggetjes keer ik terug naar de Hostel. Een simplele maaltijd en een biertje doen de rest.





Zie de volgende pagina!!