deel 3 Van Killaerny naar Cork

Etappe 15 Killarney Adrigole

Datum 04-06-2014

70 km

Het heeft de hele nacht geregend. Als ik de tent opruim is het even droog. In de hikerskitchen ontmoet ik een paar Zwitsers die me met een tablet uitleggen dat het vanmiddag veel beter gaat worden. Ik fiets weer door het mooie National Park via de Ladies View terug naar Moll's Gap. Een heel mooi stuk. Er wordt aan de weg gewerkt en we worden voorgegaan door een begeleidingsvoertuig. Ik weet omdat de weg wat omlaag loopt bijna het gehele stuk de auto's te volgen. alleen op laatst moet ik even lossen. Het is koud het regent en het is niet leuk! Bij Moll's Gap krijg ik een compliment en de opmerking: "it's all the way down to Kenmare" Dat is mooi maar dat wist ik al. Wat nog mooier is dat de Zwitsers gelijk krijgen. Zo gauw ik omlaag ga proef ik een verandering in de lucht. Als ik beneden ben, zo'n 10 kilomater verder is het droog en schijnt de zon.

Ik besteed veel tijd in een internetcafé om alles bij te werken. Dat lukt niet helemaal. De route gaat verder over een vrijwel vlakke niet erg inspirerende weg tot dat ik het eerste bord naar de Healy Pass zie. Er zijn twee mogelijkheden, kort of lang! Ik kies voor kort en ga vervolgens van bijna 0 naar 190 meter hoogte (fijne klim) om vervolgens weer naar ongeveer 0 af te dalen. Ik ben er dus niet veel mee opgeschoten dus. Dan begint de Healy Pass heel geleidelijk en hij wordt geleidelijk ook steeds wat steiler. Het venijn zit in de staart. De laatste kilometer is ca. 10%. De laatste paar honderd meter lijken mij ca. 15 %. Ik wordt vastgelegd op de film door een paar Amerikaanse dames van wie ik ook nog de complimenten krijg. De afdaling is een lang lint vol met bochten. Ik daal langzaam en geniet van het uitzicht. Beneden de bocht om en ik sta voor de camping.

Het is lekker weer en wil lekker op een bankje buiten lezen. Als 5 minuten zit ben ik al opgevreten door de midgets (kleine muggen). Dan is het eindelijk mooi weer en dan moet je toch nog je tent in. Dat is jammer. Het wordt 's nachts erg koud.

Etappe 16 Adrigole Mizen Head

Datum 05-06-2014

87 km

Ik moet waarschijnlijk een nieuwe slaapzak hebben. IK heb het flink koud gehad terwijl het feitelijk niet zo koud is geweest. De midgets hebben me met rust gelaten, hoewel er wel een paar in de tent zaten. In de Hikerskitchen praat ik met 2 Nederlanders die de Bearatrail aan het wandelen zijn. Zij verwachten later op de dag beter weer. Het is nu al ongeveer droog. De campingmedewerker komt bij ons klagen over die verschrikkelijke midgets. Hij is al twee keer gebeten vandaag. Volgens hem zijn deze week voor het eerst lastig en duurt met maar zes weken dan is het over. Ik besluit onderweg maar een middel met flink wat deet te kopen. Dat zou moeten helpen. Ik ben vroeg op weg en schiet lekker op. Het is droog. Reisleider Cooper stuurt me een klein mooi landweggetje in met echt verschrikkelijke hellingen. Voortdurend omhoog en omlaag met stukken van meer dan 10%. Not my cup of tea. IK kan best een paar van die krengen hebben maar dit sloopt me.

In Glengarriff houdt ik een eerste korte stop. In Bantry zet ik bij een fietsenmaker mijn banden op spanning. Het is gratis zegt hij zolang Brussel maar geen belasting op lucht zet. Ik werk in een cadoshop met internet mijn dagboek mij en eet daarna een vette hamburger.

Na een stukje grote weg ga een mooie golvende B-weg in. Heerlijk fietsen. Helaas mag het niet al te lang duren. Ik wordt een klein pad met een slecht wegdek in gestuurd. Over dit pad moet ik 150 meter in hoogte gaan klimmen. Na een kilometer overweeg ik te keren, maar dan wordt het wegdek beter en het pad flink steiler. Langzaam wordt de beplanting minder tot het ongeveer kaal is. Boven is er een mooi uitzicht. De afdaling is lastig op een niet te best wegdek. Het gaat ook niet echt helemaal naar bededen maar blijft wat lastig op en neer gaan.

Aan het eind van de dag is de pijp leeg. Het heeft een tijdje geregend maar het is weer droog. Er waalt een koude wind. Ik zit vlak bij de kust en de wind wordt niet gebroken. Ik fiets een camping voorbij in de veronderstelling dat er vlakbij Mizen Head, de Zuidwest punt van Ierland, er ook nog een moet zijn. Die is er niet (meer?) Even verder zie ik een hotel. Een medewerkster is met de planten buiten bezig. We raken aan de praat en zij meldt dat er storm op komst is. Dat geeft de doorslag. Ik neem een kamer. 's Avonds vraag ik me nog even af of ze dat vaker tegen aankomende klanten zegt. Het regent en waait wat maar het is niet echt bijzonder.



Rustdag: Mizen Head
Datum 06-06-2010

Ik heb me vergist. Als ik 's morgens uit het hotelraam kijk zie ik een wilde zee met schuimkoppen zich uitrollen op het strand. De bosjes staan te trillen in de wind. De lucht is grijs. De regen slaat tegen het hotelraam. Om zeker te zijn ga ik naar buiten en loop een paar honderd meter. Hier valt niet tegen te fietsen. Het regent te hard en de wind staat echt verkeert. Bij het ontbijt vraag ik of er een computer is die ik kan gebruiken. Die is er eigenlijk niet maar ik krijg de laptop van de medewerkster. Ik zoek wat weersites af maar er is er geen die hoop geef. Dus blijf ik een dag. Ik zit vast op meest Zuidwestelijke landpunt van Ierland.

Ik ga in de loop van ochtend naar de punt. Te voet, al met al een wandeling van ca. 10 km heen en terug. Het wandelen gaat wel. In regenpak met de regen in het gezicht. Mizen Head is een wilde rotspunt met een vuurtoren. Het is te vergelijken met de wilde punten in Bretagne. Hier hebben ze wel mooie trappen, wandelpaden en een brug aangebracht, waardoor je alles beter kan bekijken. Ik loop rond in het bezoekerscentrum en blijf een uurtje rondwandelen op de punt. Er is een klein museum met informatie over de oude vuurtoren en over de nieuwe scheepvaaltsignalen. Voor de vuurtorenwachters was het behelpen in hun kleine onderkomen. Op de terugweg komt de medewerkster me met de auto tegemoet. Ze biedt me een lift aan. Ik sla deze beleeft af. Het lopen in de wind en de regen bevalt me wel. Zeker nu de wind meer van achter komt.

Terug in het hotel bekijk de route voor de komende week. Het wordt nu zeven dagen fietsen zonder rustdag. Of ik moet gaan inkorten of de trein gebruiken. Ik neem nog geen besluit.

Etappe 17

Mizen Head Clonakilty

Datum 07-06-2014

Afstand 85 km.

Wat een rotdag. En dat lag niet aan het weer. Dat viel best mee. Zo goed als geen regen. Wel een stevig windje soms een beetje mee maar meestal schuin tegen. In het begin leek het nog wel te lopen. Ik raakte verzeild in de triatlon van Skull en werd 5e in het onderdeel fietsen. Niet slecht volgens een van baancommissarissen met zoveel bagage. Ik werd toch gediskwalificeerd. Ik besluit om het museum over The Great Famine niet te bezoeken. In het laatste stuk heb ik al veel tijd verloren en ik wil niet te laat arriveren.

The Great Famine (grote hongersnood) vond in Ierland plaats tussen 1845 en 1855. Jaar op jaar mislukte de aardappeloogsten terwijl veel boeren alleen maar of vooral aardappelen verbouwden. Er kwam een groot voedseltekort. Volgens de Britten (Ierland was toen Brits) zou de markt het probleem vanzelf op lossen. Veel Ieren (ca. 1,5 tot 2 miljoen) ontvluchtten het land en vertrokken vooral naar de VS. Naar schatting 750.000 mensen kwamen om. De bevolking van Ierland nam af van meer dan 8 miljoen naar onder de 6 miljoen. Ierland heeft deze terugval nog steeds niet goedgemaakt.

Na een vrij vlot eerste deel wordt ik in het tweede deel van de dag een kleine weg in gestuurd met opeenvolgende lastige klimmetjes. Het wilde vandaag niet lukken. Ik bezoek de Stonecirkel van Doombeg. Een hele oude interessante meghalitische plaats. Na een kilometer of 30 op en af gegaan te zijn houd ik de route voor gezien. Ik pak de grote weg naar Clonakilty. Daar probeer ik de eerste de B&B, maar die heeft geen plaats. Ik fiets de stad door, doe wat boodschappen en ook de tweede B&B zit vol. Vlak daarbij is de Desert House Camping. Het is allemaal wat oud en krakkemikkig maar het voldoet. De douche is de duurste die ik tot nu toe heb. Ik eet brood in de tent. Na wat bladzijden in Wallander van Mankel is het bedtijd.

Etappe 18 Clonakilty Cork

Datum 08-06-2014

74 km

Ik wordt wakker door de koeien. Bij de camping hoort een flinke boerderij en de beesten moeten gemolken worden. Als ik opstaat regent het maar dat houd snel op. Mooi, en het blijft de hele dag ook droog. Ik heb me verslapen en werd pas om 07.20 wakker en ben dus ook iets later weg. Het fietsen gaat echt lekker. De hellingen zijn wat langer maar minder stijl. In Timologue stop ik even en bekijk de oude abdij. Het is echt een ruïne en stamt uit de 13e eeuw. Ik maak het me vandaag gemakkelijk. Ik volg maar stukken van de route Soms neem ik een wat grotere weg, soms snij ik een stukje af. Ik heb gebruik gemaakt van een redelijk rustige regionale weg. Ik heb heel wat heuveltjes voorkomen, Zelfs een van ca. 23%. Ik fiets lekker verder naar Kinsale. Een mooi kleurrijk plaatsje waar een ceremonie plaatsvind in de haven bij een oud zeilschip. Net als ik wil stoppen even te kijken wat het inhoud wordt ik door de Garda (politie) gemaand door te fietsen. Ik doe dat maar. Vanaf Kinsale klim ik over een lange helling naar boven. De weg golft vervolgens en komt langs een mooi meer. Hoe dichter ik bij Cork kom hoe drukker de weg wordt. Ik stijg weer opnieuw. Vlak bij het vliegveld ben ik op de top. Daar waar de weg verschrikkelijk druk wordt heb ik een kleine binnenweg ontdekt dat afdaalt naar Cork. Ik overwin nog wat lastige kruispunten en vind vrij gemakkelijk de hostel.

Hier besluit ik morgen niet naar de Rock of Cashel te fietsen. De etappe is te lang en te vermoeiend. Ik volg de kust. Ik ga nog even de stad in voor wat kleine inkopen.

Ga naar het volgende verslag