Londonderry - Enniskillen

Donderdag 2 juni:

Derry-Downies 91 km.

Bij het ontbijt raakte ik in gesprek met een medefietser uit Mons in Belgie. Hij was professor in de Franse lliteratuur. Hij had ooit wel Nederlands geleerd maar niet echt gebruikt. Ook zijn Engels is aan onderhoud onderhevig. Even later zit ik te vertalen voor een Engelsman die in Israel woont, en die ook nog als strafrechtadvocvaat met asielzoekers in Engeland heeft gewerkt.
Het wordt vandaag een zelf gezochte route. Het veer over Lough Swilly vaart niet en daardoor moet ik zo'n 30 km omrijden. Dat moet ik ergens anders weer compenseren. Het lukt goed. Eerst langs de rivier Foyle naar het zuiden en dan door klewine binnenweggetjes naar Lough Swilly. Ik rijd via een grote weg naar de zuidpunt van het meer om daar bij Letterkenny weer op de B-wegen naar het noorden uit te komen. Het weer is de hele dag schitterend en voor het eerst rijd ik in korte broek en korte mouwen.
Ik kom ook nog met een kleine omweg bij een nieuwe grote brug die spectaculair zou moeten. Dat val wel wat tegen. Een flinke Hollandse brug van bouwer BAM.
Aan het eind van de dag wordt ik nog meer beloond. De omgeving van Carrickgart en Downies is schitterend. doordat ik een fout maak wordt ik helemaal langes de kust van het schiereiland geleid naar de camping. Elf km om met fijne kuitenbijters, maar het is zo mooi.
De camping is duur maar prima. Ik praat met een geinteresseerde Ier en hij wil mijn foto's wel met zijn laptop doorsturen. We proberen van alles maar de computer vind de camera niet. Erg Jammer.

Vrijdag 3 juni:

Downies - Dungloe 62 km.
Het weer is weer prima. Na afscheid genomen te hebben van de Ier vertrek ik. Op naar Mount Errigal. Zo'n 600 mtr hoog, die wil ik wel eens beklimmen. Volgens de kaart lopen er twee weggetjes naar boven, waarbij ik heb bedacht het dat hel langste weggetje wel het minst steil zal zijn. Op weg er naar toe moet ik eerst heuvel op heuvel af. Allemaal van de kuitenbijtertjes van net geen kilometer lang maar wel met stukjes van tegen de 15%. Nooit gedacht dat ik blij zou zijn met 9% omdat ik dan even op adem kan komen. Al ver voor Mount Errigel begint het. De weg loopt kilometer langzaam omhoog met een berperkt stijgingspercentage. Het gaat goed maar ik merk wel da ik moet werken. De weg voert naar de voet van de echte berg, daar blijkt het weggetje een pad te zijn wat de eerste honderden meters geschikt is voor een mountain bike. Daarna zie ik een paar wanderlaars zwoegen om vooruit te komen. Dat gaat uren duren om te voet boven te komen. Zolang weil ik mijn fiets niet alleen laten op de parkeerplaats langs de weg. Aan ene kant vind ik het jammer. Aan de andere kant besef ik ook dat het verschrikkelijk zwaar moet zijn. Verder naar Dungloe, waar ik door rechtdoor te rijden waar de weg afslaat meteen de camping op rijd. Vanavond is er muziek in het dorp. Om 9 uur ga ik kijken maar er is er niet te doen. Er staan alleen een paar barbecues echt te stinken. Om 10 uur hoor ik de muziek want de camping ligt ongeveer naast de hoofdstraat. Het is een aardige band die speelt maar ik ben te moe om te gaan kijken.



Zaterdag 4 juni:

Dungloe - Carrick 78 km

Weer ga ik verder door een mooi landschap. Ook gisteren was dat zo. Donegal in het mooiste wat ik tot nu toe van Ierland heb gezien. Soms is het lieflijk, soms is het heel wild. Kleine beekjes, stroomversnellingen, grote rotsblokken mooie hellingen, veel schapen en kleine rustige wegen.
Als ik bij een winkel stop om wat proviand in te slaan raak ik aan de praat met de winkelier die tientallen jaren als ingenieur voor een ontwikkelingsorganisatie in voornamelijk Thailand heeft gewerkt. Hij heeft veel samengewerkt met SNV-ers uit Nederland. Hij is nu een jaar terug en een beter baan als winkelbediende heeft hij nog niet kunnen vinden. We hebben het over de crisis en de klappen die Ierland heeft gekregen.
Ik krijg gratis een flesje cola mee. Die caloriëen kan ik, volgens hem, goed gebruiken als ik nog over de Glengesh moet.
Dat klopt. De Glengesh is niet hoog maar wel lastig. Eerst een aantal rustige kilometer klimmen. Je hebt net een lekker ritme en dan begint het gedonder. Over een afstand van nog geen 4 km laat de Glengesh alle denkbare stijltes proeven van 6 tot 15procent tot een heel kleine stukje meer dan 20 procent. Alles wat er tussen zit doet mee in willkeurige volgorde. Het is wel een schitterende weg. Als de weg dan langzaam weer afvlakt denk je dat je er bent. Nee, je daalt even en dan ga je vrolijk verder met nog een aantal kilometers 3 tot 7 procent. Als je over de top komt zie jet het meteen. Je hebt een wijdse blik op de Atlantische ocean. Ik rijd een stuk langs de kust met schitterende uitzichten. Dan volgt er een mooie vallei waardoor de weg langzaam klimt. Ik vind de camping vrij makkelijk, na nog een paar bulten van meer als 10 procent getrotseerd te hebben. Het was weer een mooie dag met mooi weer.




Zaterdag 5 juni 2011

Carrick - Ballyshannon 70 km

Bij het opstaan in de tent begint het te druppelen. Als ik ga afbreken is het regen en het zal tot de avond blijven regenen. Gelukkig kan ik in de keuken droog ontbijten.
Aangezien ik geen verbetering zie komen ben ik toch maar opgestapt. Ik heb een groot deel van de dag op een redelijk grote weg gereden maar die was niet erg druk. Het is hier niet erg dik bevolkt. De regen blijft maar vallen.
In Donegal Town lekker geluncht en begonnen aan het laatste stuk naar Ballyshannon. Nog even een Ierse fietsroute uitgeprobeerd maar dat is erg frustrerend. Niet sanders dan 10% omhoog en dan weer omlaag. Bovendien was het op een paar stukken meer een mountainbike route. Terug naar de grote weg waar mijn schoenen steeds meer vol komen te staan met water. Ook mijn tassen hebben het niet helemaal droog gehouden.
Raar om te zeggen maar het fietsen ging me goed af. In Ballyshannon op zoek naar onderdak. de eerste B&B heeft geen plaats maar heeft de tweede al voor me gebeld voordat ik binnen was. Die heeft wel plaats in een knus tuinhuisje wat jammer genoeg niet lekker warm wil worden.




Maandag 6 juni:

Ballyshannon – Enniskillen 67 km

Met een beetje de mismoed vertokken. Schoenen nat, kleren niet droog. Maar het regent niet. de route is soms wel mooi maar nog niet echt bijzonder. Na de lunch wordt de route mooier. Het merengebied komt beter in beeld. De route wordt moeilijk want hij volgt weer de eerder genoemde Ierse route. Daar heb ik geen zin in en ik neem de iets grotere weg.
In Enniskillen heb ik de jeugdherberg zo gevonden maar die gaat pas om 17.00 uur open. De VVV en het bekende kasteel willen maar niet verschijnen.
Bij de fietsenmaker een nieuwe binnenband gekocht. Het topje van het ventiel van mijn achterband is afgebroken. Leeglopen doet ie niet maan pompen is ook niet mogelijk.
's Avonds wisssel ik nog wat wetenswaardigheden uit met een Iers gezin. Zij vertellen mij over Ierland ik hen over het fietsen van lange afstanden.
Maar 1 lange mierzerbui vandaag.