Dag 29/30

Dag 29
Estepar Sahagun
117 km

Een truckershotel heeft zijn voordelen. Een kleine kamer, maar wel met eigen sanitair tegen een schappelijke prijs. Alles werkt prima. In het dorpje was verder weinig te beleven. Het avondeten was lekker en voldoende.
Vanmorgen is er niemand verbaasd dat je al om kwart over 6 klaar staat voor je ontbijt. Een boterham met jam en twee koffie en weg ben ik. Ik maak een vliegende start. Eerst moet ik nog twee colletjes over maar daarna kom ik op de Meseta (het plateau) een Spaanse vlakte op ongeveer 900 meter hoogte. Windje van achter en voor dat ik het weet ben ik bij de kloosterruiine van St Anton.
Een oude poort vormt een boog over de weg. Verder is er een refugio en kan je er ontbijten. Ik heb dus even mijn ontbijt aangevuld.
Om 12.30 uur bereik ik Carilon de los Condos mijn einddoel vandaag. Ik zit op een bankje te bedenken dat ik doorfiets naar Sahagun als Maurice aanschuift. Hij heeft er al 30 km meer op zitten. We spreken af dat we elkaar zien op de camping in Sahagun. Hij gaat eerst wat eten , ik fiets door.
Na Carillon begint een schitterend kilometers lang grindpad. Voor de fietsers windje in de rug. Voor de lopers helaas geen schaduw en de temperatuur stijgt boven de 30 graden.
Net voor Sahagun wordt ik weer ingehaald door Maurice. We kletsen even en spreken af op de camping. Als ik wat stuntelig in Sahagun de weg vind en bij de camping aankom, draait Maurice het terrein al weer af. Het is 3 keer niks. De ergste niks is: er is geen schaduw. Ik besluit toch zelf even te oordelen. Hij heeft gelijk. Ik ga op zoek naar de hostel die hij heft genoemd. Ik denk die gevonden te hebben maar geen Maurice. Ik neem de kamer voor 15 euro bij een heel vriendelijk maar ook heel oud baasje.
Later op de middag en avond kijk ik rond in Sahagun, maar het valt tegen. Ik eet en drink wat en ik lig al snel in mijn eigen lakenzak. Onde wol is veel te warm.

Dag 30
Sahagun Leon
65 km

Snel weg zonder ontbijt. Dat zat, begrijpelijk, niet bij de prijs van 15 euro inbegrepen. De wind is nog in de rug het land is nog plat, dus kilometers maken. Vandaag hoeft dat maar met mate.
Tot Leon is het maat 65 kilometer. Ik twee goede reden om niet verder te gaan. Leon is een mooie stad, ik wil deze nog eens bekijken. Het wordt weer bloedheet vandaag.
Na 20 km ontbijt ik in El Burgo Rainero met een lekkere ham/kaas, heerlijk. Maurice komt ook het eethuisje binnen. Hij heef mijn fiets zien staan. Hij wil ook wat eten, maar het duurt hem wat te lang. De organisatie laat inderdaad wat te wensen over. zo heeft de baas voortdurend ruzie met het indrukwekkende koffieapparaat wat niet lijkt te doen wat hij wil. Op het hoogtepunt van zijn stress schiet zijn vrouwelijke collega te hulp en als ik vertrek krijgt iedereen weer gewoon koffie.
Maurice wil er niets op wachten en rijd verder. We zien elkaar nog.
Hier is eenmooie weg met bomen. In 2005 heb ik al aangegeven dat er hier voor de arme pelgrims bomen zijn geplant om hè te beschermen tegen de hevige zon. Elke gemeente had echter toen al zijn bomenbeleid. Sommige gaven veel water, sommige minder en sommige wellicht ook niets. Het beleid is vandaag nog steeds terug te zien. Ik zie een rij vol met jonge vitale bomen met veel blad en schaduw. De pelgrims zullen er van genieten. Een stukje verder wordt al minder. En weer wat verder staan wat roosteloze kleine boompjes. Meer dood dan levend. Er zijn al aardig wat plekken in de rij leeg. Die hebben het dus niet overleeft. Voor de pelgrim geen schaduw dus.
De route maakt een grote bocht en nadert Leon vanuit het zuiden. Maurice sluit weer aan. Ik ben hem gepasseerd toen hij op een terrasje wat zat te drinken. We rijden samen verder. Hij heeft een iets sneller tempo als ik. Voor dit korte stukje naar Leon is het goed te doen.
In Leon splitsen onze wegen weer. Hij heeft een hostel buiten het centrum. Ik wil graag weer naar mijn adres van 2005, Guzman El Bueno. Dit is en betaalbare hostel vlak bij de kathedraal. Als ik daar kom hebben ze net nog 1 kamer vrij. De dame die na mij komt, een knappe Deense, wordt vriendelijk doorverwezen naar een concurrent in de buurt.
Bij 34 graden is een stad bezoeken ook niet mijn grootste hobby. De kathedraal is erg mooi en koel. Ik ben meer als een uur binnen geweest. Indrukwekkend is lichtheid van de constructie. De ribben tussen al het glas en lood zijn zo dun dat je zou verwachten dat het een keer moet instorten. Het glas in lood is ontzettend mooi. Verder is het zogenoemde Vlaamse houtsnijwerk van het koor erg indrukwekkend.
Wat mij ook trof in de geschiedenis van de keer is dat het gebouw in de 19 eeuw al een keer op instdorten heeft gestaan. Er waren problemen met het dak die verkeerd werden aangepakt, waardoor de constructie weer aangetast. Een gedeelte van het dak is toen op een houten constructie geplaatst waarna de pilaren konden worden versterkt. Klinkt indrukwekkend.
Morgen is het een soort tussen-etappe. Ik ga vanuit het vlakke weer naar de heuvels. Aan het eind van de dag zit ik als het goed isp al een stukje op de helling van de Cruz Ferro. Dit is de eerste grote berg van de laatste 2 of 3. Het ligt er maar aan hoe je het bekijkt.